TutAnknAmon-Thoth or Teuti -in the form of an idis-Osiris and Isis

Η ΔΥΤΙΚΉ ΕΚΚΛΗΣΊΑ υιοθετώντας σχεδόν τις δοξασίες των Αρχαίων, αλλά με ένα άκαμπτο κυριολεκτικά τρόπο, κατατάσει τις ψυχές μετά το θάνατο σε τρείς κατηγορίες:
..Στις αγαθές ψυχές που εισέρχονται στη Βασιλεία των Ουρανών. Στις ψυχές των αμαρτωλών που δεν εξομολογήθηκαν και που πηγαίνουν κατ΄ευθείαν στην Κόλαση. Και στις ψυχές εκείνες που δεν πρόλαβαν μετά την εξομολόγηση να αποτίσουν τις ποινές που τους επέβαλε η εκκλησία για να εξαλειφθούν έτσι οι αμαρτίες τους, που μεταβαίνουν προσωρινά στο Καθαρτήριο για να μπορέσουν να εξαγνισθούν και να οδεύσουν αργότερα στον Παράδεισο.

..Η ΥΠΑΡΞΗ ΑΔΗ ΚΑ ΑΙΏΝΙΑΣ ΚΌΛΑΣΗΣ είναι θεμελιακές αναφορές και της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΊΑΣ. (Το Καθαρτήριο είναι αποκλειστικά ορολογία και έννοια της Δυτικής Εκκλησίας).

..Αλλά πέρα από τη λαϊκή αντίληψη για τις Κολάσεις, τους Δαίμονες και τα περιπτωσιολογικά βασανιστήρια, η εσωτερική μας Θεολογία είνα περισσότερο ρέουσα παρά δογματικά επιγραμματική:

..Ο Άδης δεν είναι τίποτα άλλο, κατά τον εσωτερικό Ορθόδοξο Χριστανισμό, από την παγεδευμένη εκείνη κατάσταση του πνεύματος όπου όχι η Θεία Δικαιοσύνη, αλλά η ίδια η αμαρτωλή ψυχή τιμωρεί τον εαυτό της. Αυτό που αποκαλείται τιμωρία δεν είναι τίποτα άλλο, από τη στέρηση βασικά που επέβαλε εκείνη στον εαυτό της με τρόπο πεισματικό και σύμφωνο με τις αμετάκλητες πια ροπές της, την αποστροφή δηλαδή της θέασης και της αγάπης του Θεού.

..Καίτοι βέβαια η τιμωρία στην κόλαση είναι πάντα ανάλογη με το βάρος και τον αριθμό των παραπτωμάτων της κάθε ψυχής, δεν παύει πάντως να είναι εξοντωτική, αφού είναι ατελεύτητη, διαρκεί δηλαδή εις τον αιώνα τον άπαντα.