Γενετήσια πράξη και Θάνατος (Ευστάθιος Λιακόπουλος)

"Σ΄αυτή την Εποχη των μεγάλων πράγματι αλλαγών, θα αποβεί πολύ ευεργετικό γεγονός αν η Αρχαία Σοφία που συδέεται άμεσα με τη βασική δομή του ανθρωπίνου όντος διαβεί τα πνευματικά σύνορα που η προκατάληψη μας έχει ορθώσει και αποκαλυφθεί στην καθαρότητά της.

..Αν κυριαρχήσει η αντίληψη της κοινής μας κληρονομίας, θα εμπλουτισθεί και κάθε επιχώρια εξωτερική παράδοση, αντί να διακατέχεται από συμπλέγματα παραγκωνισμού, και έτσι θα απιταχυνθεί η προσδοκόμενη θετική μετάλλαξη τόσο των ατόμων όσο και των κοινωνιών, για την οποία φαίνεται ότι είμαστε αρκετά ώριμοι πιά.

..Η εποχή μας επαγγέλλεται εντελώς νέα οράματα και άλλες φυσικά προοπτικές. Η διχαστική αντίληψη όπως : Δυτική Σκέψη και Ανατολική Σοφία, Βουδδισμός και Χριστιανισμός, Πρώτος , Δεύτερος και Τρίτος Κόσμος, είναι πολύ μικρόψυχη και κοντόφθαλμη για να μπορεί να στηρίξει τον άνθρωπο αυτού του πλανήτη που διέβει ήδη θαρραλέα το κατώφλι του διαστήματος και όχι μόνο βέβαια του φυσικού.
..(...)
..........................................................................
" Τω οντι ω Σιμμια, οι ορθως φιλοσοφουντες
αποθνησκειν μελετωσιν, και το τεθναναι
ηκιστα αυτοις ανθρωπων φοβερον.
................ Σ ω κ ρ α τ η ς
..Παρα το Γεγονος οτι ο θανατος ειναι ενα φαινομενο βεβαιο και ακαταμαχητο στον κυκλο της υπαρξης, ο υποκειμενος σ'αυτον ανθρωπος, κατα κανονα επιμενει ανεξηγητα να τον αγνοει.
Συνεχιζεται...
...Μια ( παιδια μου χαλασανε οι τονοι, οχι τα ψαρια μα το πλικτρο που τους τοποθετει δεν δουλευβει!) παω στον αλων υπολογιστη..Αμ πως!)
Συνέχεια
..Μιά ορθή όμως και υγιής προσέγγιση ενός φυσικού φαινομένου όπως είναι ο θάνατος, είναι και επιβεβλημένη και δυνατή από κάθε άτομο που κυριαρχεί πάνω στα συναισθήματα τοτ και ενδιαφέρεται για μια ολοκληρωμένη και όχι επιλεκτική γνώση του κόσμου.

..Και όσο καιρό οι κοινωνίες είχαν μια Ησιόδιο δομη, το φαινόμενο του θανάτου υπογράμμιζε την παρουσία του κατά τρόπο φυσικό και επέβαλε ένα ισόρροπο και άμεσο προβληματισμό.

..Στις πολυάνθρωπες όμως και "ωφελιμιστικά" οργανωμένες κοινωνίες του σήμερα, είναι πολύ δύσκολο να έχει κανείς μια εμπειρία αμεσης θέασης του θανάτου και της διαδικασίας του.

..Πολύ άνετα τον αφήνουμε να επισυμβαίνει πίσω από λευκπές πόρτες και οι μόνοι μάρτυρες της βουβής και ναρκωμένης διολίσθησης του είναι πια τα υπερσύγχρονα ψυχρά μηχανήματα που βηματοδοτούν στις οθόνες τους την "απέλευσή" μας.

..Και οι συγγενείς σχεδόν με ανακούφιση παραδίνονται στους επαγγελματίες που τους χειραγωγούν αποφασιστικά μακρυά από τη δοκιμασία του και τους αφήνουν να εκτονώσουν τα όποια συναισθήματά τους με έναν εφήμερο και μοιρολατρικό σχεδόν προβληματισμό, μέσα από πειθαρχημένες κοινωνικές διαδικασίες και σύντομες θρησκευτικές τελετές. Η όποια επούλωση των ψυχολογικών συνεπειών -όχι των υλικά κληροδοτημένων ιχνών του- επαφίεται στη σποραδική εφαρμογή εθιμικών κανόνων και στη λαική ευσέβεια ή δεισιδαιμονία.

..Στις αρχές αυτού του αιώνα, η γενετήσια πράξη και ο θάνατος είχαν χαρακτηρισθεί από τις κοινωνίες μας θέματα εξίσου βλάσφημα και απαγορευτικά. Όπως κάθε αναφορά ή περιγραφή γύρω από το φυσικό φαινόμενο της αρχής της ζωής και της αιτίας της γέννησης, της γενετήσιας πράξης, είχε χαρακτηρισθεί πορνογράφημα, έτσι και κάθε υπόμνηση ή νύξη γύρω από το τέλος της -τη παρουσία του θανάτου- χαρακτηρίστηκε πράξη μακάβρια και μαζί αποτρόπαιη.

.. Ο Dr Richard Kalish γράφει σχετικά:
"Ο θάνατος εξακολουθεί να θεωρείται και βλασφημία και πορνογραφία. Αντιδρούμε σ'αυτόν και στα σύμβολά του με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούμε σε κάθε είδους πορνογραφίας: Αρνούμεθα ότι υπάρχει. Αποστρέφουμε τους οφθαλμούς μας από αυτόν".