ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΥΨΕΙΣ + ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΜΑΣΕΣ = «ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ»

Κυριακή, 29 Μάρτιος 2009
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΥΨΕΙΣ + ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΜΑΣΕΣ = «ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ»
Είναι Σάββατο , 28 του Μάρτη , και ‘γω κατεβαίνω , γύρω στις 9 το βράδυ, με το μηχανάκι μου στο λιμάνι της Αίγινας. Τρώω καμιά δεκαριά μούντζες, κι ένας αγριεμένος τύπος με κατσαδιάζει για τα ανοιχτά φώτα της βέσπας μου… Μετά από λίγα λεπτά περπατώ στον σκοτεινό παραλιακό δρόμο του λιμανιού … κόσμος πολύς στον προβλήτα ακούει τους ομιλητές να τον παροτρύνει να πάρει την υπόθεση της κλιματικής αλλαγής στα χέρια του … και λίγο μέτρα πιο πέρα δύο –τρία φώτα αναμμένα μου υπενθυμίζουν τη διαφορετική θέση αυτού του κόσμου με τις τράπεζες.
…………………………………………………………………………………….
Και ‘κει, κάτω από το χλωμό φως των αστεριών αναρωτιέμαι … Τί είναι τελικά η οικολογική συνείδηση ;
Οικολογική συνείδηση είναι να κλείνω το φως και τις ηλεκτρικές συσκευές μου για μια ώρα, ενώ δεν γνωρίζω ή στη χειρότερη περίπτωση γνωρίζω και δεν μιλώ, για την πρόθεση της πολιτείας να προχωρήσει στην εκτροπή του ποταμού Αχελώου δημιουργώντας τεράστια οικολογική καταστροφή στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας.
Οικολογική συνείδηση είναι να κλείνω το φως και τις ηλεκτρικές συσκευές μου για μια ώρα, ενώ δεν λέω λέξη για την ρύπανση των υδάτινων πόρων του Πηνειού και την ερημοποίηση ολόκληρης της θεσσαλικής γης.
Οικολογική συνείδηση είναι να κλείνω το φως και τις ηλεκτρικές συσκευές μου για μια ώρα, αλλά να μην ξέρω πως η περίφημη λειτουργία του πετρελαϊκού αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη θα καταστήσει το βόρειο Αιγαίο στην υψηλότερου κινδύνου μόλυνσης περιοχή, σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οικολογική συνείδηση είναι να κλείνω το φως και τις ηλεκτρικές συσκευές μου για μια ώρα, αλλά να έχω εξοπλίσει το σπίτι με μεγάλο ψυγείο , κλιματιστικά , 3 τηλεοράσεις , πλυντήριο πιάτων και ηλεκτρικό λεμονοστύφτη.
Οικολογική συνείδηση είναι να κλείνω το φως και τις ηλεκτρικές συσκευές μου για μια ώρα, αλλά να έχω στην κατοχή μου δύο αυτοκίνητα και τρεις μοτοσικλέτες.
Οικολογική συνείδηση είναι να πληρώνεις μηνιαία συνδρομή στην Greenpeace , η οποία δεν έκανε καμία δήλωση για την οικολογική ρύπανση που προκλήθηκε από την ρήψη βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Σερβία.
Οικολογική συνείδηση είναι να κάνω ανακύκλωση , και στο σούπερ μάρκετ να αγοράζω προϊόντα σε πολυσυσκευασίες , τις οποίες μετά ανακυκλώνω.
Οικολογική συνείδηση είναι να κάνω ανακύκλωση , αλλά να μη γνωρίζω πως η Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης συγκροτείτε στην Ελλάδα από τις εταιρίες , Coca-Cola A.E. , Colgate , Palmolive , Φάγε , Νεστλέ , ΙΟΝ , Μεβγάλ, Pepsico - ΗΒΗ Α.Β.Ε. , Pet (παραγωγή ρητίνης) , οι οποίες είναι οι πιο κερδοφόρες και ρυπογόνες εταιρίες στην Ελλάδα , και συμπληρώνουν τα «ισχνά» τους εισοδήματα από τη διαχείριση των ανακυκλώσιμων σκουπιδιών.
…………………………………………………………………………………..
Η ενέργεια της χώρας που ζω, παράγεται κατά 90% από λιγνίτη , ενώ το κράτος αποφεύγει επιδεικτικά να χρησιμοποιεί οικολογικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας, παρότι η χώρα μας είναι από τις πιο κατάλληλες για την αξιοποίηση ηλιακής και αιολικής ενέργειας.
Οι μεγάλες βιομηχανίες της χώρας, ρυπαίνουν τα ποτάμια , τη θάλασσα , την ατμόσφαιρα , αρνούμενες να βάλουν φίλτρα περιορισμού των ρύπων , αλλά μοστράρουν πρώτες μούρες σε οικολογικά παραμύθια τύπου «Ώρα της γης».
Οι μεγαλογαιοκτήμονες της Θεσσαλίας στραγγίζουν τους υδάτινους πόρους της περιοχής με τα απαράδεκτα και μη αποδοτικά αρδευτικά τους έργα.
Η πολιτεία, αντί να προχωρά σε αναδάσωση των καμένων περιοχών , μοιράζει οικοδομικές άδειες στις εν λόγω περιοχές
Και ‘γω κατακλύζομαι από τύψεις .. οικολογικές … Με έχουν πείσει πως ευθύνομαι για την καταστροφή του πλανήτη.
Πληρώνω συνδρομή στη WWF κάθε μήνα, πληρώνω 5% επιπλέον του αντιτίμου του αεροπορικού μου εισιτηρίου για την ρύπανση που προκαλεί το αεροπλάνο, πηγαίνω τρεις φορές τον χρόνο για εθελοντική αναδάσωση, μια φορά τον χρόνο για εθελοντικό καθαρισμό των παραλιών, κάνω ανακύκλωση και πλένω και τα σκουπίδια μου για να μην επιβαρύνω την Ε.Ε.Α.Α. , η οποία θα αναγκαζόταν να πάρει υπαλλήλους γι’ αυτή τη δουλειά, προσέχω να μη στάζουν οι βρύσες, βγάζω κάθε βράδυ τις ηλεκτρικές μου συσκευές από τη πρίζα, κάνω κομπόστ στην αυλή μου και έχει βρομίσει όλος ο τόπος , έβαλα και τούβλο μες το καζανάκι μου. Συμμετέχω στην «Ώρα της γης» και μετά πάω να πέσω ήσυχος για ύπνο.
………………………………………………………………………………….
Ως πότε η ηθική θα είναι συνυφασμένη με την νομιμότητα ;
Ως πότε η ανθρωπιά θα είναι συνυφασμένη με τη συμμετοχή μας στους τηλεμαραθωνίους που οργανώνουν τα τηλεοπτικά κανάλια ;
Ως πότε η οικολογική συνείδηση θα είναι συνυφασμένη με τη μόδα και τα συμφέροντα των πολυεθνικών ;
Πότε θα δούμε πια είναι τελικά … αυτή … η καταραμένη … η διαφωρά ! ! !
Αναρτήθηκε από dimitris στις 10:03 μμ 4 σχόλια
Ετικέτες Οικολογία
Κυριακή, 22 Μάρτιος 2009
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ … ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ … Ο ΜΠΑΜΠΗΣ… ΚΑΙ Η ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ
Τα τελευταία τουλάχιστον 180 χρόνια οι Έλληνες , μην έχοντας άλλο αποκούμπι να στηριχθούν , επαίρονται για τον θαυμαστό πολιτισμό, τον οποίο κληρονόμησαν από τους θρυλικούς «προγόνους τους». Η χώρα μας βρίθει από αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και μνημεία , τα οποία επισκέπτονται όλο το χρόνο, τουρίστες από όλη την υφήλιο. Με περηφάνια βλέπουμε τους γιαπωνέζους τουρίστες να απαθανατίζουν με τις φωτογραφικές τους μηχανές τα εν λόγω μνημεία. Και η οίηση όλο και μεγαλώνει : - «τους κακόμοιρους τους κιτρινιάρηδες», σκέφτεται ο Μπάμπης . –«Έρχονται από τα πέρατα του κόσμου για να δουν τι εστί πολιτισμός. Ε βέβαια … ας ανοίξει λίγο το μάτι τους … ας δουν την Ακρόπολη, πριν γυρίσουν στην μίζερη χώρα τους .»
Ο Μπάμπης έχει πάει μια φορά στην Ακρόπολη. Στο δημοτικό … εκπαιδευτική εκδρομή πρέπει να την λέγανε εκείνη την βαρετή μέρα της πρώιμης ζωής του … αν θυμάται καλά. Και τώρα απηυδισμένος βλέπει στις ειδήσεις πως ο περίφημος αρχαιολογικός χώρος είναι κλειστός, λόγω κινητοποιήσεων των συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού. Ανησυχεί ο Μπάμπης για την εικόνα που θα δημιουργήσουμε στο εξωτερικό , με την είδηση του κλειστού μνημείου να κάνει τον γύρω του κόσμου. – « Άντε … πάλι ρεζίλι γίναμε. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Αυτά είναι τα άτομα που υπηρετούν τον πολιτισμό μας ; Αυτοί δεν έχουν καμία αίσθηση για τον πολιτισμό … αυτοί είναι βάρβαροι.» Ανησυχεί ο Μπάμπης για τον Γιαπωνέζο που ήρθε από την άκρη του κόσμου και δε θα δει την Ακρόπολη.
Και ‘γω αποκαμωμένος , παρακολουθώ τα γεγονότα με ένα αίσθημα ανακατέματος … και αναρωτιέμαι … τί είναι τελικά ο Πολιτισμός ;
Πολιτισμός είναι οι κλειστοί αρχαιολογικοί χώροι , εν μέσω καλοκαιριού (2008) γιατί το υπουργείο δεν είχε προσλάβει προσωπικό.
Πολιτισμός είναι να ζεις σε μια χώρα γεμάτη αρχαιολογικά ευρήματα και αυτά να μουχλιάζουν μέσα σε κούτες , στα υγρά υπόγεια των εφορειών αρχαιοτήτων.
Πολιτισμός είναι να ζεις σε μια χώρα που βρίθει από αρχαιολογικά μνημεία , και αυτά να μοιάζουν με εγκαταλελειμμένους ερειπιώνες λόγω ελλείψεως προσωπικού.
Πολιτισμός είναι να δαπανάται σε μια χώρα το 1% του ΑΕΠ της για τον πολιτισμό.
Πολιτισμός είναι να έχεις Υπουργό Πολιτισμού τον ίδιο τον Πρωθυπουργό , ο οποίος κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν έκανε ούτε μια δήλωση για τον πολιτισμό.
Πολιτισμός είναι να δουλεύουν στο υπουργείο πολιτισμού συμβασιούχοι , οι οποίοι χρησιμοποιούν θανατηφόρα χημικά αλλά δεν παίρνουν επίδομα ανθυγιεινής εργασίας
Πολιτισμός είναι να καίγεται ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας λόγω του στρατηγού ανέμου.
Πολιτισμός είναι να εκμεταλλεύεσαι σεξουαλικά, από τη διευθυντική σου θέση, τους συμβασιούχους.
Πολιτισμός είναι να δηλώνεις πως το νόμιμο είναι και ηθικό.
Πολιτισμός είναι να δουλεύουν στο Υπουργείο Πολιτισμού συμβασιούχοι που έχουν δικαιώματα παρόμοια με αυτά των δουλοπάροικων του Μεσαίωνα.
Πολιτισμός είναι να περιλούζεις με βιτριόλι εργαζόμενους που διεκδικούν τα δικαιώματα τους.
Πολιτισμός είναι και πολλά άλλα ακόμη αλλά βαρέθηκα να τα απαριθμώ. -«Αυτό είναι πολιτισμός» βροντοφωνάζει μες το αυτί μου ο Μπάμπης , « κατάλαβες .. ανίδεε , βάρβαρε».
Το 70% αυτής της χώρας απαρτίζεται από Μπάμπηδες. 7 εκατομμύρια Μπάμπηδες ζουν σε τούτη τη χώρα. Δεν ΜΠΟΡΩ άλλους Μπάμπηδες ρε παιδιά ! Δε θέλω άλλους Μπάμπηδες. Μόνο ‘κείνη τη Γιαπωνέζα που μου χαμογελούσε θέλω !
Τη συνάντησα πριν από 5 χρόνια … όταν διεκδικώντας εργασιακά μας δικαιώματα είχαμε κλείσει «κάποιον» αρχαιολογικό χώρο της ξεχασμένης επαρχίας. Με πλησίασε με μια έκφραση απορίας ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Και ‘γω τότε ξεκίνησα να της εξηγήσω την κατάσταση μας. Και το απορημένο βλέμμα της μετατράπηκε αυτομάτως σε οργή. Με τα σπαστά Αγγλικά της, μου είπε πως δεν μπορούσε να χωνέψει πως συμβαίνουν τέτοια πράγματα με τους εργαζόμενους στις πολιτισμένες χώρες… πως μας καταλάβαινε … πως και αυτή στη θέση μας το ίδιο θα έκανε. Μου χαμογελά … γυρίζει τους ώμους τις και φεύγει.
Δεν θέλω άλλους Μπάμπηδες ρε παιδιά. Μόνο ‘κείνη τη Γιαπωνέζα που μου χαμογελούσε θέλω ! ! !
Αναρτήθηκε από dimitris στις 5:40 μμ 3 σχόλια
Ετικέτες Πολιτισμός