...Και ξαφνικά τα φίδια έγιναν παιχνίδια

...Και ξαφνικά τα φίδια έγιναν παιχνίδια , πολλά παιχνίδια κάτω απ την μεγάλη στέρνα στο προαύλιο, όπου μαζευόμασταν κάθε που είχαμε επισκεπτήριο! Ότι ήτανε στέρνα το έμαθα μετά γιατί αυτό που έβλεπες ήταν ένα τσιμεντένιο πλάτωμα και γύρο του όμορφα μεγάλα πεύκα με ασβεστωμένους κορμούς.
.. Ακολουθώντας το σύνορο που το χώριζε απ το χώμα σκεπτόμενουν ότι αυτό έτσι στην μέση μόνο του κάτι έκρυβε από κάτω, ήδη κάποιος είχε σκάψει σε μια άκρια από περιέργεια, το είδα και αμέσως με ένα μυτερό ξύλο συνέχισα το έργο του προκατόχου μου . δεν πρόλαβα, μια απ τις Δεσποινίδες με τράβηξε απ το αυτί λέγοντας μου ότι εκεί κάτω είχε φίδια γιαυτό να μη σκάβω όπου νάνε σαν σκύλος !
..Λοιπόν είχε φίδια, πω πω κάτι φιδάρες να! ήλθαν στον ύπνο μου και κουλουριάζονταν το ένα με το άλλο μικρά μεγάλα και θεόρατα , κι εκεί που τα έβλεπα έντρομος απ την τρύπα , ξαφνικά με μιας όλα έγιναν παιχνίδια πολύχρωμα τρενάκια αυτοκίνητα, σβούρες , βόλοι, ακορντεόν κι ότι μπορούσε να βάλει ο νους μου ήταν εκεί ΄κάτω απ την μεγάλη στέρνα ! Αλήθεια, πλησίαζαν τα Χριστούγεννα !