Με μια χειραψία

Μια χειραψία κι ένα βοτσαλάκι κύλισε
απ τον τον βράχο

Σαν το φεγγάρι που δεν επιστρέφει
στο σπίτι που ερήμωσε
παρουσιάζομαι

Ακίνητες σχέσεις
ερημική παράλληλοι
στατιστικά χαμόγελα
 φωτογραφίες

Κάτω από εκείνον τον ουρανό
κρυστάλλινος
 στα δυνατά καθαρά
χρώματα
απέναντι
αόρατοι άνθρωποι ενωμένοι
στον θάνατο
εμείς 
με μια χειραψία

Μπροστά στην απορία βλεμμάτων
 αχόρταγα μάτια
φτάνουν πέρα το μοναδικό άστρο
απομακρύνεται
με συμπαντικά βήματα
 λάμψεις πληθαίνουν
 μικρές φωτεινές μπάλες στολίζουν
  
τα τελευταία μας δέντρα

Πριν ακόμα ο ήλιος αιμάτινος φανεί
σε μια χειραψία
κάτω!
ΑΡΑ1980

..............
Κι όμως ακούω
κι όποιος έχει αυτιά ακούει
απ το στόμα των απλών ανθρώπων
την κουβέντα να φτερουγίζει

πιστεύω στον θεό
που αγαπάει τον άνθρωπο
ΑΡΑ1980
....................
ΈΛΕΟΣ
Και έμμηνε το χέρι του
εκεί
στην στάση
της ελεημοσύνης

Κάθε μέρα περνά ισχνός αδύνατος
με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια
να μας φωνάζουν
Δεν λέω ψέματα έχω ανάγκη
-πως σε λένε; Βαγγέλη
-Α! να ζήσεις
-Πραγματικά Έχω ανάγκη
-Δεν έχω τώρα...
απομακρύνθηκε
σκυφτός κατηφής απογοητευμένος
πέρασε τον δρόμο
με το χέρι του
πέρασε τον κόσμο
Απ τα καφενεία τα μαγαζιά
απ τα σπίτια μας
με αυτό το χέρι
να ξεχωρίζει
χωρείς σπαθιά
σημαίες και τρόπαια
ορθομένο στο έλεος
ΑΡΑ2009
.........................
ο έρωτας
Την ακολουθούσα σιωπηλά, την ακουμπούσα δειλά
και προχωρούσα δίχως να κοιτάζω τίποτε άλλο,μονάχα αυτήν
Ένιωθα ένα ασήμαντο χαρτάκι στην τσέπη της
και φοβόμουν μην μην τύχη και βάλει το χέρι της μέσα
από λάθος
και με πετάξει.
Και πήγαινε που με πήγαινε..
Αγάπη μου εκείνο το απόγευμα δεν έβλεπα τα σπιτάκια
ούτε την θάλασσα,
είχαν κρυφτεί
μέσα σε
σένα
ΑΡΑ1982

.................

Περνά ο άσσος μ'ένα αυτόματο στο χέρι
με ζωγραφιές, ένα παιδί
ακίνητος ο γέρος στην καρέκλα
ψηλά κοιτά, κάτω απ την τέντα
κ' ύστερα χάμω
sτην τσιμεντένια γη

Περειμένοντες το θαύμα
ψωνίσαμε πάλη
γιατί τίποτε δεν έφτανε
τίποτε δεν ήταν αρκετό
Γιατί όταν είχαμε
το κρατήσαμε ζηλότυπα
κρυφά απ τους άλλους
και δεν to χάρηκε κανείς
το μυστικό!
ΑΡΑ1982
.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................


22/9/1983
"Οι μαγαζάτορες της Άγιας Μαρίνας, απ την πολλή δουλεία το ρίξανε στο ποδόσφαιρο Παίζανε μπάλα μικροί και μεγάλοι στο πλάτωμα του δρόμου που γυρίζει το λεωφορείο
Χαρακτηριστικό δείγμα τού τέλους της καλοκαιρινής σεζόν.
Καλό χειμώνα" (Μ.Γ.)
Μια απ τις τελευταίες νύχτες μας εδώ στην Αίγινα, έχουμε άλλη μια
Στην Μ ,μια φίλη χάρισε κάτι.
-Δέν θέλω να με παρεξηγήσεις της είπε και της έδωσε μια άσπρη ζακέτα..
..Είναι κάτι, να παραπονιέσαι στο χαρτί, κάτι για σένα. Ίσως αν δεν υπήρχε το χαρτί να παραπονιόσουν επάνω σε μια πέτρα και πάλι θα έλεγες ότι το αφήνεις κάπου το παράπονό σου, μαζί και τις στιγμές που το νιώθεις.
Και να που η στιγμή να καταλάβω πως τίποτα δεν ωφελεί όταν γύρο σου οι άνθρωποι αλληλοεξοντώνονται ωπος τότε, τότε που σε μάθαιναν την γραφή.
Δεν ωφελεί τότε που είδες τα σιδερένια κάγκελα.
TONIGHT THE LAST GREEK SHOW
OF THE SEASON
......IN "VILLAGE" TAVERN..............................
,,25 -χρόνια πολλά- Είναι 25 του Σεπτέμβρη και το F/B Κνωσός όπου νάνε φθάνει στην Κρήτη.
Ξημερώνει αλλοδαποί και Κρητικοί σεργιανούν στο κατάστρωμα, αγουροξυπνημένος φωνές και βήματα . Κι όμως λίγα λεπτά ποιο μπροστά η ερημιά σου έδινε την εντύπωση πως τούτο το τεράστιο σιδερένιο σκαρί, πήγαινε ολομόναχο προς σε εκείνα τα μικρά φώτα ακυβέρνητο.

Τώρα που ο κιτρινικόκκινος δίσκος ξεκολλάει νωχελικά πάνω απ τον ορίζοντα, μπορώ να τον κοιτώ όσο θέλω. σιγά σιγά απ την πάνω μεριά αρχίζει να φέγγει ποιο έντονα, λες και βγαίνει ένας άλλος δίσκος από μέσα του, ποιο φωτεινός, ξαναγεννιέται και σταθερά υψώνεται , οδηγώντας εκούσια τα μάτια μου στην υπόκλιση μέχρις να ανταμώσουν την θάλασσα, το κριτικό πέλαγο δηλαδή, που κι αυτό ακολουθώντας, στον ίδιο ρυθμό, αλλάζει χρώμα και από απέραντο μαύρο εμφανίζεται με μπλε κυματιστούς μανδύες
κι άσπρα χαμόγελα.
Ναι! αυτή η μέρα, επάνω στο καράβι γεννιέται .

..............

Ξημέρωσε απ τα μεγάφωνα του πλοίου ακούγεται μουσική δωματίου κάποιοι με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές απο-θανατίζουν την ανατολή .
-Δε φάνιτσε ακόμη η Κρήτη ε; ένας άνθρωπος τσαλακωμένους, απ τα χρόνια με ρώτησε πλησιάζοντας
Ήταν ώρα που με περιεργάζονταν
- Φαίνεται, φαίνεται του είπα εξετάζοντας τις χαρακιές στο πρόσωπο του.
-Εμ! μου κάνει φέρνοντας το χέρι στα μάτια του δίνοντας μου με αυτήν την χειρονομία να καταλάβω ότι δεν καλοβλέπει...
- Η Σητεία είναι απέναντί; συνέχισε μετά από λίγο
- Ναι! Έκαμα εγώ βλέποντας μια άκρια γης να ξεχωρίζει πέρα στο βάθος.
Κάθισε λίγο κοντά μου κι έπειτα αφού έριξε μια τελευταία ματιά στο μπλοκ όπου έγραφα, απομακρύνθηκε. Ώρα να φύγω κι εγώ σκέφθηκα , που ξέρεις τα ψιλά που έχουμε στο πορτοφόλι μπορεί να φτάνουν για ένα καφεδάκι!
Ο αέρας έγινε ποιο ζεστός ακολουθώντας κι αυτός με την σειρά του τον ήλιο που πια δεν μπορούσα να δω παρα μονάχα να τον αισθάνομαι
........ στα πράγματα,
....... στον αέρα στις λαμαρίνες
..... , στους ανθρώπους στην θάλασσα.

......................................................
..26/9/83
.."Βράδυ, είμαστε σ'ένα μαγαζάκι λίγο απ όλα στον Κουτσουρά ή όπως αλλιώς το λένε αυτό το μέρος καμιά 10αριά λεπτά απ το σπίτι του Χ. Κοιμηθήκαμε το απόγευμα (το "αφεντικό" ήθελε να δουλέψουμε). Ξεκουραστίκαμε κ΄ βγήκαμε ν'αγοράσουμε μερικά πράγματα κ' κερί γιατί το διαμέρισμα δεν έχει φως ακόμα.
Επίσης το πετρογκάζ δεν δουλεύει κ' δεν έχει ζεστό νερό.

Η κατάσταση είναι θολή, ακόμα δεν ξέρουμε τίποτα (ο Χ ήθελε να μη ξέρουμε ούτε πόσο θα πληρωνόμαστε!!!) Το μέρος εδώ είναι καλό έχει ησυχία. Ας είναι βλέποντας και κάνοντας. Η αγαπούλα ψάχνει να βρεί τον Κουτσουρά στον χάρτη. Αν είναι δυνατόν! Εδώ δεν έχει ολόκληρο Κουρεμάδι, θ'άχει τον Κουτσουρά!"..Μ.Γ.

................................
..Σήμερα καθαρίσαμε ένα θερμοκήπιο έπειτα ήρθε κάποιος πάνω σ΄ένα μικρό τρακτέρ και ζευγάρισε δηλαδή όργωσε. Αυτά μέχρι το μεσημέρι Το απόγευμα καθαρίσαμε άλλο ένα χωράφι.
Είμαστε και οι δυο κουρασμένη, ξυπνήσαμε με την ανατολή και απ τα χωράφια φύγαμε την με την δύση του ήλιου. Καλά ήταν! Ρο ποιο καλό πάντως είναι ότι βρισκόμαστε σε διαμέρισμα με όλα τα κομφόρ,. μπάνιο με ζεστό νερό ψυγείο, πετρογκάζ, και μια
κρεβατάρα πολύ μέγκλα!