Ikaria 329 και ο Πλωτίνος 204, 205,μετά Χριστόν

Ikaria 329
Originally uploaded by isl_gr

ap ta pio omorfa


Ο ΠΛΩΤΙΝΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
"..Οι απαρχές του κόσμου, μέσα στον οποίον οι αλχημιστές
της Αναγέννησης άσκησαν την μαγική τους τέχνη, τοποθετού-
νται γύρω στον τρίτο μετά Χριστόν αιώνα.Θεμελιωτές του, ο
Πλωτίνος και μια σείρα άλλων φιλοσόφων, που, ακολουθω-
ντας τον, δημιούργησαν την νεοπλατωνική παράδοση, με την
οποίαν ιστορικά έκλεισε ο κύκλος της αρχαίας ελληνικής
φιλοσοφίας, στης οποίας την θέση αναπτύχθηκε η δύναμη της
μαγείας. Επρόκειτο για πρόσωπα ιδιόρρυθμα. Ετσι, ο Πλω-
τίνος φαινόταν να αισθάνεται ντροπή που είχε σώμα."

...συνεχειζεται
"...Συγκεκριμένα, όπως θα δούμε παρακάτω, κατά τον Πλωτίνο, κάθε οντότητα διακρίνεται σε δυο επιπεδα, κυριαρχείται από δυο αντίρροπες μεταξύ τους τάσεις. Ετσι, λοιπόν, και το ανθρώπινο ον "χωρίζεται σαφώς σε δυο τμήματα: στον αληθινο εαυτό μας, που είναι η λογική πλευρά μας, και στην κατώτερη φύση μας, που είναι ο συνδιασμός σώματος και ψυχής, το άλογο μέρος του εαυτού μας".
Από τα δυο αυτά επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης, κατά τον Πλωτίνο, μόνο στην κατώτερη φύση της, στην άλογη έκφανση της ψυχής μας, μπορεί ν'ασκηθεί η μαγεία -σε τέτοιον βαθμό, μαλιστα, που να την σκοτώσει κιόλας. Αντθέτως, η ανώτερη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, η λογική συμπεριφορά της, μένει αλώβητη σε κάθε είδους μαγικές επιρροές.
Έτσι, αν ο άνθρωπος κατορθώσει να συγκεντρωθεί στην ανώτερη έκφανση της ύπαρξης του, στην λογική περιοχή της ψυχής του, τότε η δύναμη της μαγείας(*) δεν φτάνει να τον αγγίξη.
...
...Συγκεκριμένα, (ο Πλωτίνος) υιοθέτησε την αντίληψη των στωικών φιλοσόφων(*) ότι η φύση ολόκληρη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που προέκυψε και αναπτύχθηκε από, ό,τι εκείνοι ονόμαζαν, "σπερματικούς λόγους"(*).Προέκταση της ιδέας του φυσικού κόσμου ως ζωντανού οργανισμού ήταν η αντίληψη των στωικών φιλοσόφων για την κοσμική συμπάθεια, την οποίαν, επίσης, ασπάστηκε ο Πλωτίνος.
Αν, δηλαδή, ο κόσμος είναι ένας ζωντανός οργανισμός, τότε οτιδήποτε συμβαίνει σε καποιο σημείο του θα πρέπει να προκαλέσει ανάλογη αντίδραση σε κάποιο άλλο σημείο του -όπως, όταν για παράδειγμα, κτυπήσει κανείς το δάκτυλο του, ο πόνος, που προκαλείοται εκεί, εκδηλώνεται σε κάποιο άλλο σημείο του σώματος του, στον εγκέφαλό υου.
Βάσει της συμπαθείας που διέπει το ζωντανό σύμπαν, υφίσταται σ'αυτό "μια συμφωνία μεταξύ όμοιων δυνάμεων και μια αντίθεση μεταξύ ανόμοιων δυνάμεων".
...
ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ν. ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ
ΕΚΔ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ