νηπιαγωγείον Καλλιθέας 1957

........................Ο ΔΙΆΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ Επισκέψεις ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΆΤΩΝ...........................

..Ο Παλαμάκιας το είχε καταλάβει. Ο "από του πονηρού" ήταν ο Διάβολος.
H κυρία, που τους έκανε κήρυγμα μια φορά την βδομάδα στο νηπιαγωγείο, αναφερόταν τώρα, στον "οξαποδώ" μα αυτός δεν άκουγε, παρά με τον νου του να ταξιδεύει κοιτούσε τρομαγμένος την σόμπα.
Ποτέ δεν μπορούσε να παρακολουθεί μέχρι τέλος ότι τους έλεγαν, άρπαζε ο νους του μια λέξη ή μια φράση κι έφευγε ταξιδεύοντας
..Κοίταζε λιπών την σόμπα με τρόμο. "Αυτός ο μαυρισμένος όγκος με κάτι μικρά τζάμια σαν μάτια κόκκινα, κατέληγε σε κάτι πόδια με νύχια ΄έτοιμα να τον αρπάξουν.
Ψηλό ίσα με το μπόι του, με εκείνο το μπουρί σαν μαύρο χέρι να βγαίνει από πίσω, αυτό το πράγμα μπορούσε να τον βάλει κάτω και να τον λιώσει"..

..._"Παιδάκια μου, ο έξαποδώ , ο διάβολος δηλαδή, μπαίνει μέσα στους ανθρώπους μεταμορφωμένος και παίρνει τις ψυχές τους αλλάζοντάς σχήμα, δηλαδή πρόσωπο"...
Τον διέκοψε η φωνή της Κυρίας.

.."Ο Διάβολος μπορεί να είναι αυτή η σόμπα, συνέχισε η σκέψη μέσα του,
και ίσως να είχε μπει μέσα σ' αυτήν την Κυρία, όμως μπορεί νάνε κι ο γέρος που σε εκείνο το τραγούδι αντάμωσαν τα παλικάρια απ την Λιβαδειά! Μα που βρέθηκε αυτός ο διάβολος! Τόσα χρόνια στους δρόμους, δεν είχε δει ούτε ακούσει τίποτε για αυτόν και τώρα εδώ μέσα όλο γι αυτόν μιλούσαν' διάβολος πάνω διάβολος κάτω... "

..-"Γονατίστε είπα"! η τσιριχτή φωνή της Κυρίας ΄έκοψε με μιας την περισυλλογή του. Είχε τελειώσει τον λόγο της, και τώρα ήταν η ώρα της προσευχής. ήδη τα υπόλοιπα παιδιά ήταν κάτω κι αυτός είχε μείνει όρθιος, με τα μάτια ορθάνοιχτα καρφωμένα στην σόμπα,

..-όλα τα παιδάκια γονατιστά! Έτσι μπράβο, σταυρωτά τα χεράκια σκυφτό το κεφάλι,. μπράβο! Τώρα όλοι μαζί να πούμε την προσευχή μας"!

.."Πάτερ ημών.." Τα τετράγωνα μάτια της σόμπας τώρα ήταν σαν στόμα κόκκινο με μαύρα δόντια, "ο εν τις ουρανής".
¨..Είχαν γονατίσει μπροστά στον διάβολο!
...................................................................................

συνέχεια...
Όλα τα περίεργα και παράξενα τα ζούσε εκεί μέσα, και δεν ήταν μονάχα στην φαντασία του αυτά, γιατί και τ άλλα παιδιά, συμφωνούσαν στα περισσότερα. Όπως π.χ.αυτά που συνέβησαν εκείνο το βράδυ.

Μόλις είχαν σβησει τα φώτα, την συνηθισμένη ώρα,στον ηπνοθάλαμο ένας θόρυβος ξεκίνησε σιγά κι ολοένα δυνάμωνε, ο παλαμάκιας των εντόπισε αμέσως , ήταν απ τα παντζούρια, ήταν όμως τόσο ανατριχιαστικός που απ την τρομάρα του τυλίχτηκε σφιχτά στα σκεπάσματα, περιμένοντας τη ΆΛΛΟ θα γίνει!
..-"Γαμώ τον κώλο σου με τα λουλούδια"! ακούστηκε η φωνή του Σκονιά απ το διπλανό κρεβάτι ,αυτός ευτυχώς δεν φοβόταν τίποτα, άλλα είχε μια "γλώσσα", χειρότερη απ την δικά του. Όχι ότι ο ίδιος δεν έβριζε, μα ο Σκονιάς ήταν άλλο πράμα.
Ο τελευταίος συνέχιζε εν το μεταξύ να περιλούζει δυνατά, με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα προς την μεριά του θορύβου. ο Παλαμάκιας ξεθαρρεύοντας τότε άρχισε με την σειρά του κι αυτός, να τον σιγοντάρει. κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις ακολούθησαν ο ένας με τον άλλον και τα υπόλοιπα παιδιά. Μερικά μάλιστα άρχισαν να πετάνε προς τα κει μαξιλάρια ,παπούτσια η ότι άλω έβρισκαν βρίζοντας και τσιρίζοντας πανικόβλητα σόλο τον θάλαμο, κι ο θόρυβος απ έξω να μην σταματάει!
Τη νύχτα αξέχαστη κι αυτή.
...

Την επομένη μερικά παιδιά μαζεμένα έξω απ την τραπεζαρία συζητούσαν τα χθεσινοβραδινά. Ο Λούπας, έλεγε, ότι η Λιολιό ήταν αυτή που έκανε την φασαρία, η Λιολιό ήταν η βοηθός της μαγείρισσας
-"Όχι η Λιολιό" απάντησε ο Σκονιάς "η Λιολιό είναι χαζή"!
-"Ναι" συμφώνησε ο Τσιμπούρας αυτή είναι καλή Η μαγείρισσα το έκανε...
-"Η μαγείρισσα δεν μένει εδώ ρε"! αντείπε ο Σκονιάς
-"Η μαγείρισσα" συνέχισε σε έντονο τόνο ο άλλος, " η χοντρή που βουτάει τα χέρια της μέσα στο λάδι του φαγητού μας και πασαλείβει την μούρη της μ αυτά για νάνε όμορφη"...
..."Είχαν δίκιο γιατί η Λιολιό και να ήθελε δεν θα μπορούσε να πει σε κανέναν τη τραβούσε απ αυτήν κακιά γυναίκα. Ήταν κωφάλαλη! Πολλές φορές έβλεπε να φέρνεται με άσκημο τρόπο η μαγείρισσα στην Λιολιο ο Παλαμακιας, μια μέρα μάλιστα την είδε να την τραβάει σαν σκυλί δεμένη και να την χτυπά .
Ίσως χθες να τόλμησε να της αντισταθεί και η φουκαριάρα η Λιολιο να το πλήρωσε δεμένη απ τον λαιμό ολόκληρη νύχτα, και μάλλον, συνέχισε να συμπεράνει η σκέψη μέσα του, η Λιολιό, ηταν και μην μπορώντας να μιλήσει έσερνε ένα ξύλο στα παντζούρια ζητώντας βοήθεια,. Η Λιοιλιό ήταν! Μα δεν ήθελε να πει ο Παλαμάκιας αυτήν την άποψη σε κανένα.
Την αγαπούσε και την λυπόταν όπως τα περισσότερα παιδιά εκεί μέσα, παρόλο που την πείραζαν πότε πότε . Μια φορά που την είχε ακούσει να βγάζει αυτές τις άναρθρες κραυγές προσπαθώντας να του μιλήσει ο Παλαμάκιας σκέφθηκε μήπως είχε των διάβολο μέσα της, μα σαν συνάντησε τα εκφραστικά της μάτια άλλαξε αμέσως γνώμη αισθανόμενος ντροπή για την σκέψη του.!
..-"Φάγανε το φαγάκι τους τα χρυσούλια μου"; Η μαγείρισσα! Η ΜΑΓΕΊΡΙΣΣΑ ήταν μπροστά του οι υπόλοιποι που την είδαν ν άρχεται έφυγαν με τρόπο αφήνοντας των μόν, εκεί μπροστά της, να την κοιτά σαν χαμένος! Σ αυτό το χοντρό λαδωμένο κεφάλι είχε ανακάλυψη επί τέλους τον Διάβολο!
..Η μαγείρισσα τον κοίταξε ευχαριστημένη, μάλλον γιατί δεν το βαλε μαζί με τους άλλους στα πόδια, και σέρνοντας την χερούκλα τις πάνω στο κεφάλι του (τον χάιδεψε) κι απομακρύνθηκε ικανοποιημένη.
Κοιτώντας όλον αυτόν τον όγκο να μακραίνει με το κουρασμένο απ τα χρόνια βήμα, ο Παλαμάκιας λυπήθηκε. Είχε η δεν είχε τον διάβολο μέσα της; Και άντε πες ότι τον είχε, μπορούσε να μιλά και να χαϊδεύει τόσο τρυφερά και να έχει αυτό το χάλι!
Δεν ήταν καθόλου σίγουρος, τώρα η σκέψεις μέσα του άλλαξαν πάλη.
Νέα συμπεράσματα των οδηγούσαν στην Κυρία Μαρίτσα την καθαρίστρια. πολύ πιθανών να ήταν μέσα σ αυτήν ο Διάβολος, παρ όλη την εξωτερικός καλοσυνάτη εμφάνιση της. και θα σας εξηγήσω παρακάτω γιατί...
...