Το "Περασμα" του Trynga Tylku

..Διάφορες μαρτυρίες υπάρχουν για όποιον σκέπτεται τη μας συμβαίνει μετά θάνατο. Εδώ μας περιγράφει.."Την εμπειρία αυτή (...) με εντυπωσικό τρόπο ο Trungpa Tulku ως εξής: "Την πρώτη φορά που βγαίνεις από την ασυνείδητη πια κατάσταση του σώματος, έχεις μια οπτική εμπειρία που είναι λεπτομερής και ακριβής και καθαρή, φωτεινή και τρομοκρατούσα.

Είναι σα να βλέπεις "ένα αντικατοπτρισμό πάνω σε μια κοιλάδα την άνοιξη" και την ίδια στιγμή "ακούς έναν ήχο που μοιάζει σα να ρίχνονται χίλια αστραπόβροντα μαζί".
Στο νοητικό όμως επίπεδο υπάρχει μια χαλαρότητα και ένα αίσθημα αποκόλλησης, ενώ
συγχρόνως υπάρχει μια υπερφόρτωση από ευφυΐα, σαν το άτομο να έχει ένα κεφάλι χωρίς σώμα, ένα τεράστιο κεφάλι που κολυμπάει στο χώρο. Έτσι η πραγματική εμπειρία στο Bardo (ενδιάμεση κατάσταση, πέρασμα απ την ζωή στον θάνατο)που σε προετοιμάζει για να δεχτείς τα οράματα των Tathagata (*) είναι καθαρή και ευφυής και φωτεινή και παράλληλα είναι απρόσιτη και ανέγγιχτη, δεν ξέρεις που ακριβώς βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος.
Και αυτή η αισθησιακή εμπειρία, συμβαίνει επίσης στο χώρο της ακοής: Ακούς ένα βαθύ ήχο σα να βρυχάται, που είναι κάτι σαν υπόκρουση που κάνει τη γη να τρέμει, αλλά παράλληλα αισθάνεσαι ότι τίποτα δε δονείται. Παρόμοιες εμπειρίες μας συμβαίνουν και στη ζωή, αν και η απουσία του σώματος κάνει τις εμπειρίες αυτές εδώ στο Bardo πιο καθαρές και παραισθησιακές.
Στις καταστάσεις της ζωής, δεν υπάρχει το ακραίο φαινόμενο μιας οφθαλμαπάτης, αλλά υπάρχει μια βασική ποιότητα ερήμωσης, αποχαύνωσης και σωματικού τρόμου, όταν το άτομο αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει κάποιος χώρος στήριξης όσον αφορά το "εγώ" του. ..Αυτή η ξαφνική αίσθηση έλλειψης του εγώ, είναι που προκαλεί ένα βαθύ αυγκλονισμό"

........................................................

..Όλα είναι δυνατά και ίσως όσοι είχαν κάμει τα πρέποντα εν ζωή, να περάσουν χαρούμενα αυτό το τρομακτικό μεσοδιάστημα , που μάλλον θα διαρκεί μέχρι να εξαφανιστεί και η τελευταία τους τρίχα.
Κανείς όμως από όλους αυτούς, δεν θα καταλάβει ότι η ύπαρξη είναι ποιο σοφή από κάθε λογής ανθρώπινα τεχνάσματα. Είναι οδυνηρό σε όσους εναπόθεσαν όλες μα όλες τους τις ελπίδες σε ένα αγώνα, σ' αυτή τη ζωή, για να επιτύχουν μια αξιοπρεπή θέση στην επόμενη, γιατί ενώ παιδεύτηκαν σαν άτομα, περνούν στον κόσμο τις ολοκληρωτικής διάλυσης κάθε ατομικότητας!