telos panton

Ήταν η θάλασσα στα μάτια του
και τα βουνά στο πρόσωπό του

Είχα καταπιαστεί έναν καιρό να ζωγραφίσω τον χριστό (παραπάνω το έργο που βλέπεται οπος ήταν, ατελείωτο, πριν γνωρίσω το Δημήτρη)
τον δικό μου χριστό όπως εγώ ήθελα να βλέπω την ζωγραφιά του, ο Δημήτρης με βρήκε μπροστά στον πίνακα με διάφορες φωτογραφίες, απ την σενδόνη απ τους Εσαίους απ τους Βυζαντινούς , τους Καθολικούς από όπου τελοσπάντον παρουσίαζαν την εικόνα του .
Έκανα την ζωγραφιά μου χωρείς εξαιρέσει καμιάς εκδοχής για το πως οι διάφοροι καλλιτέχνες είχαν παρουσιάσει το πρόσωπο του, και τότε πρόσεξα το πρόσωπο του Δημήτρη
-Έχεις καμιά δικιά σου φωτογραφία μαζί; ρώτησα,με κοίταξε και γέλασε,
-Ναι έχω, είπε απλά και έβγαλε μια απ την τσέπη του.
Ο Δημήτρης ... δεν μιλούσαμε πολύ ούτε είχε κάποιον ιδιαίτερο μαγνητισμό ήταν η προσωποποίηση της απλότητας, μπορούσες εύκολα να τον ξεχάσεις όσο εύκολα χαιρόσουν που τον έβλεπες. Τα λόγια του ήταν λίγα ξεκάθαρα και γύρο απ το αντικείμενο της όποιας συζήτησης. Το ντύσιμό του το ίδιο...
-Ότι θυμάμαι από εσένα τους βοστρύχους των σκούρων μαλλιών σου κι αυτή την θάλασσα , τα μάτια σου
Ότι θυμάμαι από αυτό το συναπάντημα ήταν η Ειρήνη
Χωρείς ιδιαίτερες κατευθύνσεις, προσανατολισμένος στην αγάπη αυτών που την έχουν ανάγκη...
Φαίνεται δεν ήταν καιρός για τους εναπομείναντες ολόκληρον να σε δουν και σι εκπλήρωσες στον χρόνο σου απάνω τις τελευταίες γραμμές, απαρατήρητος καλά κριμένος στο πλήθος των συναλλαγών μας... Με στα μοντέλα μας ακόμα πόσο ακόμα θα πνιγόμαστε χάνοντας τις ζωντανές συγκυρίες στα πεθαμένα μας του νου αποκυήματα, πόσο ακόμα δεν θα μπορούμε να κοιτάμε απ τες επιφάνειες πέρα και πίσω!!




Ο Δημήτρης Αγγελης καταγόταν από ένα ορεινό χωριό κοντά στα Ιωάννινα, ήταν απόφοιτος της σχολής Καλών τεχνών, συντήρησης έργων τέχνης.
Ήρθε στη Αίγινα πριν μερικά χρόνια με μια ομάδα συντηρητών έργων τέχνης με σκοπό την ανάδειξη των μηνυμάτων πού άφηναν οι ισοβίτες στα κελιά των φυλακών Αίγινας.
Ήταν πολύ αφοσιωμένος στην εργασία του που την πλαισίωνε με σημειώσεις κρατώντας ιστορικά και αρχεία προσπαθώντας να φέρει στην επιφάνεια όλο το δράμα που περνούσαν οι κρατούμενοι .
Επίσης συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις για τις συνθήκες ζωής των κρατουμένων στην χώρα μας.
Δεν σταματούσε την μάθηση και πρόσφατα είχε δώσει εξετάσεις για να επεκτείνει τις σπουδές του .
Ήταν ευχάριστος συνομιλητής και όλους τους τρόπους του, τους συνόδευε η απλότητα και η ειλικρίνεια . Ήταν αυτό που λέμε καλός άνθρωπος...
Στην Αίγινα συζούσε με μια αξιόλογη ζωγράφο.
Η ήσυχη ζωή του νησιού και οι φίλοι που βρήκε εδώ στην Αίγινα,τον κράτησαν κοντά μας μέχρις εκείνη την στιγμή που μας άφησε για πάντα.
Έφυγε όπως ήρθε απλά, αφήνοντας στα μάτια μας λίγα δάκρυα και πολλά ερωτήματα στην καρδιά μας