ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ Φ. Π. ΡΩΣΣΗΣ- ΠΡΆΖΝΑ ΠΑΡΑΜΊΤΑ- αποσπάσματα

Bodhisattva Maitreya border "0"
αποσπάσματα "(...) Η Πράζνα Παραμίτα εκφράζει μια κατάσταση μέθης με το Ανέθιστο, και ταυτόχρονα επιχειρεί να το αντιμετωπίσει και να το κατευνάσει.

.............................ΙΙΙ ΤΟ ΔΌΓΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΌΤΗΤΑΣ

..Τότε λοιπόν ποιες είναι οι θετικές διδασκαλίες των γραπτών της Πράζνα Παραμίτα; (selected say from the perfection of wisdom ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ).
Μιά γυμνή περίληψη δεν μπορεί να τις αδικήσει,(τις γραφές) και αν οι συγγραφείς της είχαν σκεφτεί την πιθανότητα να την ανπτύξουν με δύο χιλιάδες λέξεις, δεν θα είχαν χρησιμοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες
Συνοπτικά η διδασκαλία ενδιαφέρεται για τη σχέση μεταξύ του Συμβατικού ή Εθισμένου και του μη- συμβατικού ή Ανέθιστου. Συμβατικό ή Εθισμένο καλείται κάτι, όταν είναι σε κάποια σχέση με κάτι άλλο.
Όλα τα οικεία πράγματα του καθημερινού μας κόσμου είναι συμβατικά κατά δύο τρόπους.

Καθένα από αυτά εξαρτάται από την πολλαπλότητα των άλλων στοιχείων που το περιβάλουν, και όλα αυτά είναι συνδεδεμένα με την οδύνη και την άγνοια δια μέσου των δώδεκα κρίκων της αλυσίδας της αιτίας [ή κυριολεκτώντας, "της συμβατής (υπο όρους) συμπαραγωγής" δηλαδή της εθισμένης συμπαραγωγής]. Η Σούτρα (Sutra Διασταύρωση, Συνάντηση, αναφέρεται στα κείμενα του Βουδισμου) "Αδαμαντοκόπτης" συμπαίρενει στο περίφημο ποίημα (Νο 84):

"..Σαν τ΄αστέρια, μια οφθαλμαπάτη, σαν λυχνάρι,
..μια μασκαράτα, δροσοσταλίδες ή μια πομφόλυγα,
..ένα όνειρο, μια αστραπή ή σύννεφο.
..έτσι θα ΄πρεπε να βλέπουμε αυτό που είναι εθισμένο".

..Σαν δροσοσταλίδες και σαν μια αστραπή, έτσι είναι τα πράγματα αυτού του κόσμου, πρόσκαιρα και σύντομα εξαφανιζόμενα.
Κάθε εμπειρία σπάζει γρήγορα σαν πομφόλυγα και μόνο στιγμιαία απολαμβάνεται.
(...) Τελικά, ότι βλέπουμε γύρω μας μπορεί να παρομοιαστεί με τα αστέρια. Οπως τα αστέρια δεν φαίνονται όταν βγαίνει ο ήλιος, έτσι και τα του κόσμου είναι ορατά μόνο στό σκοτάδι της άγνοιας, και με την απουσία της φυσιολογικής πνευματικής αντίδρασης σε αυτά, δεν είναι πια αντιληπτά όταν η αληθινή μη-δυαδική γνώση του Απόλυτου έχει λάβει χώρα.

(...).. Αυτό μάλλον το ακατανόητο Απόλυτο είναι διαρκώς μπροστά μας σαν ένα στάνταρ. Με αυτό θα πρέπει να ταυτιστούμε, μέσα σ΄αυτό θα πρέπει να βυθιστούμε.

..Εχουμε πράγματι, διδαχτεί να βλέπουμε τον κόσμο όπως αυτός εμφανίζεται όταν ο μεμονωμένος εαυτός έχει εξαλειφθεί. Ολα τα κρυφά ενδιαφέροντα για αυτοεξέλιξη αντιμάχονται. Δεν θα πρέπει κανείς να στοχεύει στην ιδιωτική και προσωπική Νιρβάνα, (κατάσταση φωτισμένου) που έτσι θα εξαιρούσε τους άλλους και γενικά όλο τον κόσμο, αλλά στην ολοκληρωτική πανσοφία ένος Βουδα, (Άγιος πλήρεις φωτισεος) η οποία κατά κάποιο τρόπο συμπεριλαμβάνει και τα δύο. ( άτομο σύνολο Αρ.5-6 στο βιβλίο).
Η προσωπικη χάρη πρέπει να παραδίδεται σε όλα τα όντα (Αρ 15-17).
Κανένα προσωπικό επίτευγμα σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν, (Αρ. 70-71).
κΑΜΙΆ ΎΠΑΡΞΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΔΙΑΡΚΉ ΑΝΆΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑ,
καμιά ελευθερία δεν είναι πλήρης όταν υποχρεώνεται από την ανάγκη να εξαιρέσει οτιδήποτε.

...