ΑΝΘΡΩΠΕΙΑ

 ΑΝΘΡΩΠΕΙΑ
Τα ανθρώπινα όντα θεραπεύουν τα δένδρα, την πανίδα, την χλωρίδα, τα υπόλοιπα όντα, και  τα χειραγωγούν .
Φροντίζουν, για την διατηρήσει της ισορροπίας ανάμεσα τους, και ανάμεσα στον ουρανό και στην γη. Να με συχωρείται που δεν κάνω λόγο από εδώ για τις χοντράδες και μικρότητες διαφόρων μειοψηφιών, και ατόμων.  Εδώ δεν γράφουμε για τις ακαθαρσίες , που είναι και αυτές σε ένα ανεκτό επίπεδο  απαραίτητες, compost, μα για τον απέραντο πληθυσμό που κατοικεί, τρέφεται, και ζει, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι άνθρωποι λιπών, διατηρούν τον πλανήτη τους καθαρό, και περιπηοιμμένο έτσι που οι υπόλιποι πλανήτες, να ζηλεύουν την αποστασή, που του δηνει αυτην την ιδιαιτερότητα΄ να έχει δηλαδή το προνόμιο της αυτοανανέωσεις και φωτεινότητας,  που μόνον τα μεγάλα άστρα, όπως οι ήλιοι ή οι γνωστοί μας αστερισμοί, πλειάδες, και Σείριος,  κατέχουν΄ τουλάχιστον στον γαλαξία μας.
Αυτό όμως που είναι σοβαρά άξιο προσοχής για τον επιστημονικό μας κόσμο, είναι η αθέατη παραγωγή  ενέργειας απ τους ανθρώπους, προς την στρατόσφαιρα, όπως π.χ.  τα πεύκα το οξυγόνο για την ατμόσφαιρα.
Αυτή η ενέργεια μας δίνη έναν εξέχοντα ρόλο στο σύμπαν. Σκεφθείτε το καλά,  γιατί η θεωρεία που παρουσιάζω εδώ, είναι η μόνη που εντοπίζει με "υλικό" τρόπο την ζωή των σφαιρών, πλανητών, με τα είδη που υπάρχουν απάνω τους, και τον ρόλο που διαδραματίζουν στην εξέλιξη τους. Ειδάλλως με τον μέχρι τώρα τρόπο που θεωρούμε τα πράγματα, θα  διαπιστώνουμε διαρκώς, ότι γυρνάμε πίσω απ τη ουρά μας σαν παιχνιδιάρικα σκυλιά,
Είμαστε οι συνέχεια σε μια αλληλουχία και μεταβολή που συμβαίνει στους κόσμους  και ο ρόλος μας δεν σταματά στην εποπτεία, ή στο να γινόμαστε η  κοπριά του πλανήτη. Αυτός ο πλανήτης  για να αλλάξει, κοντολογίς  να εξελιχθεί, και με την σειρά του να επηρεάσει  τον υπόλοιπο κόσμο, χρειάζεται τους ανθρώπους΄  με λίγα λόγια την ανθρωπεία .

Τα ανθρώπινα όντα χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν τόσο όσο να καλύψουν αρκετά΄ τον πλανήτη τους, ούτος ώστε να παράγουν το ποσό ενέργειας που χρειάζεται για αυτήν την αλλαγή. Με το ποσό εκπομπής αυτής της ενέργειας, που είναι αναγκαίο, ο πλανήτης μας θα σπάσει το φράγμα του ηλιακού του συστήματος και έτσι του ίδιου του γαλαξία μας΄ παίζοντας τον ρόλο ενός σπερματοζωαρίου που ταξιδεύει με μεγαλύτερη ταχύτητα απ αυτή του φωτός, (σκέψη), προς την μίτρα του γνωστού σύμπαντος. Θα περάσουν αρκετές χιλιετίες μέχρι να γίνει αυτό κατανοητό , και εφ όσων έχει ξεπεραστεί ο φόβος του θανάτου, και της ελεύθερης αναπαραγωγής ανάμεσα στους ανθρώπους , μόνον τότε η ανθρωπότητα θα μπει συνειδητά, και με επιστήμη, για να ακολουθήσει άφοβα και με αγάπη, το πεπρωμένο του κόσμου που την δημιούργησε.