“Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε”

ΙΏΒ

“Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε”

116 “...Βλέπουμε πως το Εγώ του Ιώβ αισθάνεται το δεσμό του με το Θεό, πως έρχεται σε σύγκρουση με τον θεό του, αλλά διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο έρχεται σε σύγκρουση το ελληνικό Εγώ. Βλέπουμε πως πέφτει στον Ιώβ η μια συμφορά κατόπιν της άλλης, αν και ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ενάρετος άνθρωπος και ότι έκανε ο,τι μπορούσε για να διατηρήσει τη σύνδεση του Εγώ του με το Θεϊκό Εγώ.

117 Και ενώ φαίνεται ότι είναι ευλογημένος, (...)μια τραγική μοίρα των περιμένει Ο Ιώβ δεν έχει συναίσθηση κάποιου αμαρτήματος. Συνειδητά γνωρίζει ότι ενέργησε όπως πρέπει να ενεργεί ένας ενάρετος άνθρωπος απέναντι στον θεό του. Μαθαίνει από άλλους ότι όλα τα υπάρχοντά του έχουν καταστραφεί. Ότι όλη του η οικογένεια έχει σκοτωθεί. Τότε το φυσικό σώμα, αυτήν την θεϊκή μορφή, χτυπά μια σοβαρή ασθένεια Εκεί στέκεται ο άνθρωπος (το άτομο) που μπορεί συνειδητά να πει στον εαυτό του: “Μέσα από την εσωτερική σύνδεση που αισθάνομαι με τον θεό μου, προσπάθησα να είμαι ενάρετος ενώπιον του θεού μου. Η μοίρα μου, όπως όρισε αυτός ο Θεός, με έφερε στο κόσμο. Οι ενέργειες αυτού του Θεού είναι που με χτύπησαν άσχημα”. Και η γυναίκα του στέκεται εκεί δίπλα του, και τον καλεί με λόγια παράξενα να αρνηθεί τον Θεό του. Τα λόγια αυτά έχουν μεταφερθεί ορθά, Πρόκειται για ένα από τα ρητά που αντιστοιχούν με ακρίβεια στο Ακασικό αρχείο:

“Έτι κρατείς την ακεραιότητα σου; βλασφήμησον τον Θεόν και ^^^^^^^^^^^^^^^^^^απόθανε”^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^”

..Πόσο τεράστιο βάθος περιέχουν αυτά τα λόγια: Χάσε τη συνείδηση της σύνδεσης σου με το Θεό σου. Τότε θα χάσεις τη θεϊκή σύνδεση, όπως ένα φύλλο από το δέντρο, και ο Θεός σου δεν θα μπορεί πλέον να σε τιμωρήσει! Όμως το χάσιμο της σύνδεσης με τον Θεό σημαίνει ταυτόχρονα θάνατο! Γιατί όσο το Εγώ αισθάνεται συνδεδεμένο με τον Θεό, δεν μπορεί να το αγγίξει ο θάνατος.

Το Εγώ χρειάζεται πρώτα να αποκοπεί από τη σύνδεση με το Θεό. Μόνο τότε μπορεί να το αγγίξει ο θάνατος

Ο Σωτήρας μου Ζει!

120 “... Αυτό είναι παράξενο, θα μπορούσε τώρα να πει κάποιος. Συνεπάγεται πραγματικά από την ιστορία του Ιώβ ότι ο Χριστός αφυπνίζει τους νεκρούς και διασώζει τη σωματική μορφή την οποία οι Έλληνες πίστευαν ότι εξαφανίζεται; (*δ) Και υπάρχει ίσως κάτι στην ιστορία που να υποδηλώνει ότι για τη γενική εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν είναι, είναι ορθό, με την πλήρη έννοια της λέξης, να εξαφανίζεται πλήρως η εξωτερική Μορφή του σώματος; Δεν ενδέχεται αυτό να είναι συνυφασμένο με ολόκληρη την ανθρώπινη εξελικτική διαδικασία; Έχει η σχέση αυτή να παίξει κάποιο ρόλο στο μέλλον; Εξαρτάται από τη Χριστική Οντότητα;

Τα ερωτηματικά αυτά στέκονται εμπρός μας. Και σημαίνουν ότι εμείς θα πρέπει να επεκτείνουμε προς μια ορισμένη σχέση όσα έχουμε μάθει μέχρι στιγμής από την Πνευματική Επιστήμη. Ξέρουμε ότι, όταν περνάμε την πύλη του θανάτου, διατηρούμε τουλάχιστον το αιθερικό σώμα, αλλά απορρίπτουμε τελείως το φυσικό σώμα. Το βλέπουμε να αποδίδεται στα στοιχεία. Όμως η Μορφή του, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια πολλών εκατομμυρίων ετών, χάνεται κι αυτή στην ανυπαρξία ή διατηρείται με κάποιον τρόπο;

(...) “Πως σχετίζεται η ώθηση που έδωσε στην ανθρώπινη εξέλιξη ο Χριστός με τη σημασία του εξωτερικού φυσικού σώματος – εκείνου του σώματος το οποίο καθ' όλη τη Γήϊνη εξέλιξη παραδίδεται στον ενταφιασμό, την πυρά ή τον αιθέρα, ενώ η διατήρηση της μορφής του είναι απαραίτητη για το μέλλον της ανθρωπότητας; Ρ.ΣΤΑΪΝΕΡ

ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ

(Αυτό που χρειάζεται ιδιαίτερα να προσέξουμε στην ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΣΤΙΚΉ ΣΚΈΨΗ είναι ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στον 'όρο Συνείδηση.)

(συνείδηση 020 1 η ξεκάθαρη αίσθηση που έχει κανείς για την κρισιμότητα κατάστασης θέματος κ.λ.π. ΑΝΤ άγνοια 3 ΨΥΧ η ικανότητα αντιλήψεως όσων συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο αλά και στην διάνοια του ανθρώπου 4 η γνώση κάποιου για τον εαυτό του και τον χώρο όπου ανήκει. ΜΠΑΜΠΙΝΙΌΤΗΣ)

(Ο όρος “συνείδηση” χρησιμοποιείται με πολλές σημασίες. Γενικά όμως αναφέρεται στην αυτογνωσία του ΑΝΘΡΏΠΟΥ και στην επίγνωση ότι είναι ταυτόχρονα αντικείμενο και υποκείμενο αισθημάτων, ψυχικών και κοινωνικών καταστάσεων, κρίσεων, ιδεών, αξιολογήσεων και αναφορών του κοινωνικού συνόλου που ανήκει. Η συνείδηση λοιπόν είναι μια πολλαπλή ενότητα. Είναι δηλ. Για το άτομο η ολοκλήρωση της εμπειρίας του. Ο ι. Kant υποστήριζε ότι η συνείδηση είναι η μόνη μορφή της καθαρής ΓΝΏΣΗΣ.

Στην ψυχολογία, η συνείδηση διακρίνεται σε πρωτογενή, που διαμορφώνει το άτομο ως ηθικό ον, και σε δευτερογενή, που θεωρείται γενικά επίκτητη και που διαμορφώνει το άτομο ως κοινωνικό ον με τη διαδικασία της ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΊΗΣΗΣ.

ΛΕΞΙΚΌ ΕΠΙΣΤΉΜΩΝ του ΑΝΘΡΏΠΟΥ )

Επίσης Λογική επεξεργασία “Δεν υπάρχει διάθεση του σώματος ή της ψυχής που να μην μπορούμε να σχηματίσουμε συγκεκριμένη ιδέα γι αυτήν. (...) κι ένα συναίσθημα που είναι πάθος παύει να είναι πάθος μόλις σχηματίσουμε συγκεκριμένη ιδέα γι αυτό” (Πως; Με την μέθοδο της τάξεως της νοήσεως δηλ. Ανάλυση “...να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε πάθος με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, καθώς και εκείνο όπου βρίσκει πλήρη ικανοποίηση, και να διαχωριστεί έτσι το πάθος από τη σκέψη εξωτερικού πράγματος και να συνδεθεί με αληθινές σκέψεις” ΣΠΙΝΌΖΑ