Γκουρζτίεφ "Η ΓΕΝΙΚΉ ΤΆΞΗ ΤΩΝ ΕΠΤΆ ΚΌΣΜΩΝ"

ΣΟΦΊΑ ΑΝΖΤΑΚΑ Ταχυδρομική Θυρίς 10914 Θεσσαλονίκη 54110

...367 Η γνώση ξεκινά από τη διδασκαλία επάνω στους κόσμους.
... Ξέρετε τις εκφράσεις “μακρόκοσμος” και “μικρόκοσμος. Αυτό σημαίνει “μεγάλος κόσμος” και “μικρός κόσμος”. Το σύμπαν θεωρείται ένας “μεγάλος κόσμος” και ο άνθρωπος ένας “μικρός κόσμος”ανάλογος προς τον μεγάλο. Αυτό, θάλεγε κανείς πως εδραιώνει την ιδέα της ενότητας και της ομοιότητας του κόσμου και του ανθρώπου (που ζει μέσα σε αυτόν ν.ν.).
Η διδασκαλία των δύο κόσμων είναι γνωστή από τη Καββάλα και από πολλά άλλα αρχαία συστήματα. Αλλά αυτή η διδασκαλία είναι α τ ε λ ή ς και δεν μπορεί κανείς να πετύχει τίποτα απ' αυτήν, γιατί απλώς η διδασκαλεία είναι ένα τμήμα αποσπασμένο από μια άλλη , πολύ ποιο πλήρεις αρχαία εσωτερική διδασκαλία για τους κόσμους, που ο ένας περικλείει τον άλλο και είναι φτιαγμένος κατά εικόνα του μεγαλύτερου απ' αυτούς, που περικλείει μέσα του όλους τους άλλους. Το “όπως επάνω, έτσι και κάτω”, είναι μια έκφραση που αναφέρεται στους κόσμους.

Αλλά είναι ανάγκη να γνωρίζετε ότι η π λ ή ρ η ς διδασκαλία για τους κόσμους αναφέρεται όχι σε δύο, αλλά σε επτά κόσμους, που ο ένας περικλείεται μέσα στον άλλο.

368 Οι επτά κόσμοι, και μόνον αυτοί, στις σχέσεις τους αναμεταξύ τους, αντιπροσωπεύουν μια εικόνα του σύμπαντος . Η ιδέα των δύο ανάλογων κόσμων, που συμπτωματικά σώθηκε από μια μεγάλη και πλήρη διδασκαλία, είναι τόσο ατελείς που δεν μπορεί να δώσει καμιάν ιδέα της αναλογίας ανάμεσα στον άνθρωπο και στον κόσμο.

Η (Αρχαία) διδασκαλία για τους κόσμους εξετάζει επτά κόσμους:

Η ΓΕΝΙΚΉ ΤΆΞΗ ΤΩΝ ΕΠΤΆ ΚΌΣΜΩΝ

(πρώτη τριάδα ν.ν.)
Ο πρώτος κόσμος είναι ο Πρωτόκοσμος

Ο δεύτερος κόσμος είναι ο Αγιόκοσμος ή ο Μεγαλόκοσμος, ο Άγιος ή ο μεγάλος κόσμος.

Ο τρίτος κόσμος είναι ο Μακρόκοσμος.



(δεύτερη τριάδα ν.ν.)
Ο τέταρτος κόσμος είναι ο δευτερόκοσμος ο δεύτερος κόσμος
Ο πέμπτος κόσμος κόσμος είναι ο Μεσόκοσμος, μεσαίος κόσμος
Ο έκτος κόσμος είναι ο Τριτόκοσμος, ο τρίτος κόσμος.



Ο έβδομος κόσμος είναι ο Μικρόκοσμος. (.............ν.ν.)

Ο Πρωτόκοσμος είναι το Απόλυτο στην ακτίνα της δημιουργίας η ο κόσμος 1 ( ο γνωστός κόσμος ν.ν.)

Ο Αγιόκοσμος είναι ο κόσμος 3 ( Όλοι οι κόσμοι στην ακτίνα της δημιουργίας ).

Ο Μακρόκοσμος είναι ο Γαλαξίας μας ( ο κόσμος 6 της ακτίνας της δημιουργίας)

Ο Δευτερόκοσμος είναι ο ήλιος, το ηλιακό σύστημα ( κόσμος 12) .

Ο Μεσόκοσμος είναι όλοι οι πλανήτες ( κόσμος 24) , ή η γη ως εκπρόσωπος του πλανητικού κόσμου.

Ο Τριτόκοσμος είναι ο άνθρωπος

Ο Μικρόκοσμος είναι το “άτομο”.

“Όπως εξήγησα ήδη”, είπε ο Γκουρζτίεφ “ αυτό που ονομάζεται “άτομο” είναι η μικρότερη ποσότητα (μάζα ν.ν.) οποιασδήποτε ουσίας που διατηρεί όλες της τις ιδιότητες, φυσικές, χημικές, ψυχικές και κοσμικές. Απ΄ αυτή την άποψη, μπορεί πχ. Να υπάρχει ένα “άτομο νερού”.

Βλέπετε ότι στη γενική τάξη των επτά κόσμων, ο Μικρόκοσμος και ο Μακρόκοσμος βρίσκονται τόσο μακρυά ο ένας από τον άλλο, που είναι αδύνατο να δούμε η να εδραιώσουμε μιαν άμεση αναλογία αναμεταξύ τους.

Ο κάθε κόσμος είναι ένα ζωντανό ον που ζει, αναπνέει, αισθάνεται, γεννιέται και πεθαίνει.

“ Όλοι οι κόσμοι απορρέουν από τη δράση των ίδιων δυνάμεων και των ίδιων νόμον . Οι νόμοι είναι οι ίσιοι παντού. Αλλά εκδηλώνονται με διαφορετικό, η τουλάχιστον, όχι ακριβός με τον ίδιο τρόπο στα διαφορετικά επίπεδα του σύμπαντος. Γιαυτό οι κόσμοι δεν έχουν ακριβείς αναλογίες ανάμεσά τους. Αν δεν υπήρχε ο νόμος των οκταβών,(*) η αναλογία ανάμεσά τους θα ήταν απόλυτη αλλά, εξ αιτίας του νόμου των των οκταβών δεν υπάρχει απόλυτη αναλογία ανάμεσά τους ακριβώς όπως δεν υπάρχει απόλυτη αναλογία ανάμεσα στις διάφορες νότες της οκτάβας. Μόνο τρεις κόσμοι, αν τους πάρουμε μαζί, είναι όμοιοι και ανάλογοι με κάποιους άλλους τρεις.

Οι συνθήκες τής ενέργειας των νόμων σε κάθε κόσμο, καθορίζονται από τους δύο γειτονικούς κόσμους, που ο ένας είναι από πάνω και ο άλλος από κάτω. Τρεις κόσμοι, που βρίσκονται πλάι ο ένας στον άλλο, δίνουν μια πλήρη εικόνα της εκδήλωσης στο σύμπαν.

Ένας κόσμος δε μπορεί να δώσει μια πλήρη εικόνα.

Έτσι για να γνωρίσει κανείς ένα κόσμο, είναι ανάγκη να γνωρίζει τους δύο γειτονικούς κόσμους, τον απάνω και τον αποκάτω. (Με την έννοια του μικρότερου και του μεγαλύτερου. ν.ν.) δηλαδή έναν μικρότερο και έναν μεγαλύτερο. Μαζί αυτοί οι δύο κόσμοι καθορίζουν αυτόν που βρίσκετε ανάμεσά τους.

Έτσι ο Μεσόκοσμος και ο Μικρόκοσμος καθορίζουν τον Τριτόκοσμο. Ο Δευτερόκοσμος και ο Τριτόκοσμος , τον Μεσόκοσμο και τα λοιπά”.

( και μάλλον αυτό που βλέπουμε είναι μια οπτασία η ένα φάντασμα ή καλύτερα το είδωλο ενός πολυσύνθετου μικρόκοσμου γράφοντας εδώ, ιδιαίτερα για τον άνθρωπο. Επίσης ότι ο χρόνος βρίσκεται στην αναπνοή αυτού του μικρόκοσμου ο οποίος συντηρείται, τρέφεται απ των Μεγάκοσμο, ίσως, και με την σειρά του συντηρεί, τρέφει, τον Αγιόκοσμο. Αυτό που νομίζω ότι ξεχνούμε να αναφέρουμε είναι ότι αλλάζοντας την μύρα του ο άνθρωπος ποδοπατά το σπίτι που του έδωσε το Σύμπαν το αρνιέται και φτιάχνει ένα δικό του' όμως αυτό δεν τον γλιτώνει τελικά σαν σύνολο, (ανθρωπότητα), γιατί το σπίτι που φτιάχνουμε εμείς το Σύμπαν ενώ πρώτα το υπομένει, έπειτα το ξερνάει σαν κάτι ξένο απ αυτό , ξένο σώμα .ν.ν.)

78. “Ο λόγος που μπορούν να υπάρχουν τέσσερα σώματα, είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός, δηλ. Το φυσικό σώμα, έχει μια τόσο πολυσύνθετη οργάνωση που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορεί ν' αναπτυχθεί μέσα του ένας νέος ανεξάρτητος οργανισμός, που να παρέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας ένα πολύ πιο εύχρηστο και δεκτικό όργανο απ το φυσικό σώμα”
    .....................................................................................................................
    

82. Μια Ανατολική διδασκαλία περιγράφει τις λειτουργίες των τεσσάρων σωμάτων, τη βαθμιαία τους ανάπτυξη και τις συνθήκες αυτής της ανάπτυξης, με τον παρακάτω τρόπο:
    ..Ας φανταστούμε ένα δοχείο με διάφορες μεταλλικές σκόνες. Οι σκόνες δεν έχουν καμιά σύνδεση ανάμεσα τους και κάθε τυχαία αλλαγή στη θέση του δοχείου, αλλάζει τις σχετικές θέσεις της σκόνης. Αν κουνήσουμε το δοχείο η το χτυπήσουμε με το δάχτυλό μας, τότε η σκόνη που ήταν στην επιφάνεια, θα μετακινηθεί και θα πάει στον πάτο ή στο μέσο, ενώ εκείνη πού ήταν στον πάτο θα εμφανιστεί στην επιφάνεια. Δεν υπάρχει τίποτα το μόνιμο στη θέση της σκόνης και, κάτω από αυτές τις συνθήκες,δεν είναι δυνατό να υπάρξει τίποτα το μόνιμο. Αυτή είναι μια πιστή εικόνα της ψυχικής μας ζωής. Την κάθε στιγμή, νέες επιδράσεις μπορούν να αλλάξουν τη θέση της σκόνης που είναι στην επιφάνεια και να βάλουν στη θέση της μιαν άλλη, ακριβώς αντίθετή της. Η επιστήμη ονομάζει αυτή την κατάσταση, μηχανικό μίγμα. Το ουσιαστικό γνώρισμα της σχέσης της μιας σκόνης προς την άλλη, σ΄ αυτό το είδος του μίγματος, είναι η αστάθεια αυτής της σχέσης και η ποικιλομορφία της.

.. Και αυτό είναι το πρώτο σώμα το Σαρκικό η “ΑΜΑΞΑ” (Σώμα) Φυσικό σώμα. Παρακάτω μας γράφει πως με τη φωτιά ενώνονται οι σκόνες .”Έτσι ενωμένες οι σκόνες αποτελούν χημικό κράμα. ... Τα περιεχόμενα του δοχείου έχουν γίνει αδιαχώριστα, ΄”άτμητα”.Αυτή είναι η εικόνα του δεύτερου σώματος”. Απ την κίνηση τους δημιουργείτε θερμότητα και αυτή ΛΙΏΝΕΙ και έτσι ενώνει τις σκόνες, γράφω τώρα εγώ, και ότι αυτό συμβαίνει στην περιοχή του ηλιακού πλέγματος όπου κατοικοεδρεύει ο τριπλός θερμαστής το ταπεινό μας στομάχι. Αντίθετα, αναφέρει ο Γκουρζτίεφ, η φωτιά που δημιουργείται με την “τριβή”προκαλεί την ένωση ' και “δημιουργείται μέσα στον άνθρωπο από την πάλη ανάμεσα στο “ναι” και στο “όχι”. Δηλ. την εσωτερική πάλη. Έτσι έχουμε την μεταμόρφωση του εσωτερικού κόσμου σε ένα σύνολο.
Με τον έναν η των άλλον τρόπο παράγεται θερμότητα και αυτή είναι υπεύθυνη για το δεύτερο σώμα. Το Αστρικό η το Φυσικό, το “ΑΛΛΟΓΟ” (Συναισθήματα επιθυμίες).
.. “ Ας ξαναγυρίσουμε στο παράδειγμά μας. Το “χημικό” κράμα που γίνεται με την ένωση, έχει (αποχτήσει ν.ν. ) ορισμένες ιδιότητες, ένα ορισμένο ειδικό βάρος, μιαν ορισμένη ηλεκτρική αγωγιμότητα και τα παρόμοια. ...αν κάνεις μιαν ορισμένη εργασία επάνω σ΄ αυτή την ουσία, ο αριθμός αυτών των χαρακτηριστικών μπορεί να αυξηθεί, δηλ. Το κράμα μπορεί να αποκτήσει νέες ιδιότητες που αρχικά δεν της είχε. (Ντόλη ν.ν.) Ίσως να μπορεί να το μαγνητίσει κανείς, να το κάνει ραδιενεργό και τα παρόμοια”!
.. “Ο τρόπος που προσθέτει κανείς νέες ιδιότητες στο κράμα αντιστοιχεί στον τρόπο της δημιουργίας του τρίτου σώματος”. 3ο Σώμα , Πνευματικό Σώμα, “Οδηγός”, (Νους), Νοητικό Σώμα.
.. “ Ο τρόπος που σταθεροποιούνται αυτές οι επίκτητες ιδιότητες αντιστοιχεί στον τρόπο της δημιουργίας του τέταρτου σώματος”. 4ο Σώμα, Θείον Σώμα, “Αφέντης” (Εγώ, συνειδητή βούληση), Αιτιατό Σώμα.
Με λίγα λογία Γκ ισχυρίζεται ότι αυτά τα σώματα βρίσκονται εν δυνάμει στον άνθρωπο και ότι μπορούν να καλλιεργηθούν ώστε αυτός να αποκτήσει πραγματική υπόσταση, να Αφυπνιστεί, και ότι αυτό συμβαίνει μόνον με την υπακοή και την επίπονη εργασία επάνω στις στα πάθει και στις επιθυμίες.
Αντίθετα για τους ανθρωποσοφιστές αυτά είναι δεδομένα και ολοκληρώθηκαν με τον ερχομό του χριστού όπου ο κάθε άνθρωπος που ενώνεται με τον γνωστό Μυστηριακό τρόπο μαζί του, μοιράζεται τους καρπούς αυτής της επιτυχίας. Εδώ θα έπρεπε να κάνουμε και μιαν αναφορά στον Νίτσε, (Υπεράνθρωπος), όμως αυτή θα μας “παίδευση” σε μιαν άλλη ξεχωριστή ανάρτηση.
Τελειώνοντας για σήμερα, στην σελ. 82 αναφέρετε : “Η “βούληση” απουσιάζει από τον συνηθισμένο μηχανικό άνθρωπο, που έχει μόνον επιθυμίες και ανάλογα με την μικρότερη ή τη μεγαλύτερη διάρκεια των επιθυμιών, λέμε αντίστοιχα, ότι κάποιος έχει δυνατή ή αδύνατη θέληση.
.. “..σε σχέση με τις λειτουργίες των τεσσάρων σωμάτων, ο αυτοματισμός του φυσικού σώματος εξαρτάται από τις επιδράσεις των άλλων σωμάτων. Στη θέση της δυσαρμονικής και συχνά αντιφατικής δραστηριότητας των διαφόρων επιθυμιών υπάρχει ένα και μοναδικό Εγώ, ακέραιο, αδιαίρετο και μόνιμο. (Αθάνατο ν.ν.)

..,Στη θέση της μηχανικής λειτουργίας της σκέψης υπάρχει η συνειδητότητα Υπάρχει επίσης η βούληση

δηλ. Μια δύναμη, που δεν αποτελείται απλώς από διάφορες και συχνά αντιφατικές επιθυμίες που ανήκουν σε διαφορετικά “εγώ”, αλλά που απορρέει από τη συνειδητότητα και διέπεται από την ατομικότητα ή από ένα μοναδικό και μόνιμο Εγώ. Μόνο μια τέτοια θέληση μπορεί να ονομαστεί “ελεύθερη”, γιατί είναι ανεξάρτητη από το τυχαίο και δεν μπορεί να μεταβληθεί ή να κατευθυνθεί απ, έξω

(*) Οκτάβες :(ΜΟΥΣ Σύνολο οκτώ διαδοχικών φθόγγων που σχηματίζουν έξι τόνους (πχ. Από το ένα ΝΤΟ στο επόμενο κ.ο.κ.

Οκτάβα : (ΜΕΤΡ. Οκτάστιχη στροφή που περιλαμβάνει τρεις ομοιοκαταληξίες οι οποίες συμπλέκονται μεταξύ τους

(Διαίρεση : Διακύμανση χωρισμός σε 8 οκτώ άνισα μέρη. Η στιγμή που κάθε ενέργεια αλληλεπηρεάζεται, αποσχηματίζεται και ανασχηματίζεται, κοσμική κλίμακα, μέτρο, νόμος . ν.ν.)

ΠΊΤΕΡ ΟΥΣΠΈΝΣΚΙ

“ ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΎ”
(ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΜΙΑΝ ΆΓΝΩΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ)