Κατευθύνουσα σκέψη. `Υποκίνηση, προς το, Απώτατο κίνητρο

ΠΝΕΥΜΑ ^ ΣΚΕΨΗ ^ ΠΡΑΞΗ ^ ΕΛΞΗ ^ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗ

Εμπειρία, συνείδηση.

Κατευθύνουσα σκέψη. `Υποκίνηση, προς το, Απώτατο κίνητρο

Απώτατο κίνητρο> Τροφή, Αναπαραγωγή. Απόλαυση. Απόλυτη εξουσία.

Ότι όλα γεννιούνται αυτόματα, άνθρωποι, ζώα φυτά' σκέψεις, 8 Τι είναι αυτό; ( σαν συννεφάκια απ το πουθενά , δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου. Αυτός ο νους, που φαινότανε να χωρά τα άπειρα διαστήματα, σαν ξεκάθαρες καλοσχηματισμένες έννοιες δεν κατανοεί την πεπερασμένη και φθαρτή υπόσταση του. Και καθώς τα ερεθίσματα πολλαπλασιάζονται, μέσα του (μέσα στον νου), τα διαβάλλει, το ερώτημα δηλαδή δεν απαντιέται παρά με ένα νέο ερώτημα, λόγω βιασύνης, φέρνει ένα άλω ερώτημα σαν απάντηση, συνεπώς ακολουθεί την κατάσταση , την ερωτιματική και όχι την ίδια την ερώτηση, μενοντας εώνια ερωτευμένος, με την ανάγκη, κι όχι με την εκπλίρωση της. Εως ότου επιστρέψει στο πρώτο εφηβικό ερώτημα του. Όμως μέχρι τότε, εχει ξεχάση την α-ληθηνη ερωτηση. Εχει απομακρυνθεί πάρα πολύ, απ την πρωταρχική του κατάσταση. Την *αθωότητα*

Εκεί δεν υπάρχει κανείς να διορθώσει την παραπλανημένη, και κουρασμένη πια, λογική του νου, πάρα μόνο το χώμα το οποίο τόσα χρόνια αγνοούσε, τον συνετίζει, με την απόλυτη (άκρα) ταπείνωση που σκεπάζει την ένδοξη κατά τα άλλα ζωή του!

ΕΓΩ ^ ΕΙΝΑΙ

Το Εγώ , αρχίζει μέσα στο Είναι, όμως για να γίνει αντιληπτό αυτό, χρειάζεται να άρχει το Εγώ. Αυτό ρωτά για το Είναι, και σαφώς αυτό και απαντά . Διαλύετε μέσα στο ερώτημα του, γίνετε η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, «Εγώ Είμαι» και με την έννοια της θετικότητας που συναντά μια τέτοια απαντήσει, ακολουθεί η εκπλήρωση της ανάπαυσης, και της τελείωσης του, γιατί έτσι κερδίζει την απατηλη κατά τα άλλα, διαιώνιση του. «Στώμεν καλώς»!

Αλλά πως γίνετε, εσείς που προσημειώσατε αυτό το ερώτημα να μην έχετε ονειρευθεί, δίχως μυαλό σώμα , δίχως πνεύμα συνείδηση, δίχως ψυχή αισθήματα; Χωρείς τελικά τα υπόλοιπα σώματα που απαρτίζουν το Εγώ. Τον κόσμο που ολότελα σκευάσατε κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία;

Ότι υπάρχει ζει στο Εγώ. Απ το μυρμηγκάκι μέχρι τους απόμακρους γαλαξίες, όλα τα αντικείμενα του φαινομενικού κόσμου ζουν στο Εγώ. Να λοιπών ο Θεός μας! Να το πρόσωπο της αλήθειας των ανθρώπων!

Το Εγώ δρα, για Λόγο του Εαυτού του. Και δύσκολα αναγνωρίζει την ταυτότητα του σχετική, με ότι το τρέφει, παρ ότι η ολότητα, του παρουσιάζετε σχηματισμένη σε άπειρες μορφές, το Εγώ αναγνωρίζει μονάχα ότι το τρέφει σαν διαφορετικό, και συνάμα, ανώτερο από όλα τα άλλα, φαινόμενο!

Έτσι και μετατρέπει αλχημικά, ότι εναντιώνεται στην ύπαρξη του, σαν εχθρικό, και υποδεέστερο. Στην πορεία εξαναγκάζετε να συνετισθεί με το όλων ή να το εξαφανίσει μέσα του. «Καζαντζάκης» Διαιωνίζει δηλαδή,την συμπεριφορά που το τοποθετεί, εννοιολογικά ξένο, , σχεδόν διχασμένο, κι αλλότριο, απ τις φθαρτές κατ αυτό, δυνάμεις που το γέννησαν, με το να να συγκρίνει, αυτές με το πρόσωπο του στον βωμό της ευδαιμονίας που του χαρίζει η απόλυτη εξουσία.

Η μήπως δεν γίνεστε η εξουσία , εσείς που φωνάζετε πάνω στην έδρα, σε όσους βρίσκονται κάτω απ αυτή ;