ΜΠΕRdeWέη

Mperdewouey u Θα μπερδεύουμε συνεχώς ανάμεσα στις λέξεις που τώρα γραμμένες αναλύονται, στεκούμενες μπροστά σας. Ήμουν κάποτε δυο χέρια δυο μάτια δυο πόδια ένα κεφάλι και μια καρδιά που συντηρούσε αιώνια όλα τα υπόλοιπα σπλάχνα. Αφήστε τον νου σας άκριτα να περιπλανηθεί πίσω απ αυτές τις γραμμένες λέξεις, άφοβα. Για να ιδωθούμε. Αυτό το κενό συμπληρώνετε από κάτι που τυπώνει (skeptic), σε κάτι που αποτυπώνει,(skeptic too) στιγμές στην αιωνιότητα. Κάθε χίλια χρόνια Είναι σημαντικό που γεννήθηκα τόσο σημαντικό , όσο σημαντικό που θα πεθάνω. Μόνο που σε αυτό το μικρο διάστημα απορροφήθηκα επιταχυνόμενος διαρκώς, χωρείς ανάπαυση, προς όλες τις κατευθύνσεις, συμπληρώνοντας τα κενά, καταλαμβάνοντας διαρκώς, χώρο. Έτσι λαχτάρισα, ενωμένος με ότι πνεύμα φίλαγε μυστικά, την απτή, χειροπιαστή ύλη. Μόνον όταν το κενό εκπληρώθηκε αναπαύτηκα μεταμορφωμένος σε αυτό το κενό. Απέκτησα συνείδηση, και πλέον έπρεπε να την χάσω. Και σας γράφω Κάλο ότι ήρθε καλό ότι έφυγε. Καλό ήταν η λέξη που στοργικά κυοφόρησε κι ανάπτυξε την αυριανή αγωνία , τον αυριανό θάνατο. Κάθε ανθρώπινα χίλια χρόνια ραντεβού σε αυτόν τον πλανήτη με οποιωνδήποτε τρόπο, για αυτό το ταξίδι με αυτά τα στοιχεία, αυτά τα σύμβολα, της ιόνιας επανάληψης. Συμπόνια! Το κενό συμπληρώθηκε, το γραπτό εκπληρώθηκε. Σταματήσαμε να χρεώνουμε ο ένας τον άλλων κι ο χώρος άνοιξε διάπλατα, μεγαλώνοντας το διάστημα της ευγνωμοσύνης. Χρίσαμε ο ένας του αλλού νου τη ελευθερία. Διαπιστώσαμε την Κυριότητα του πλησίον. Αυτός είναι ότι εσύ είσαι. Τώρα ζωντανεύουν τα γράμματα, αυτή τη στιγμή επινόησα εικόνες, μετά κινούμενες από μακρυά, τώρα εξαφανίζομαι μαζί μ' αυτές, απέναντί σου.