. δεν άκουσες, μα απόφαση πείρες να πάψεις τις φωνές των ανθρώπων!

.. δεν άκουσες, μα απόφαση πείρες να πάψεις τις φωνές των ανθρώπων!

...Και συ δεν βγήκες, μα λούφαξες ποιο βαθιά στην καρέκλα, και κρυφά, σαν λιποτάκτης τρομαγμένος πηγαινοέρχεσε απ την πίσω πόρτα της βουλης, , μαζί με τους κλέφτες.

Δεν ακούς .. δεν άκουσες, μα απόφαση πείρες να πάψεις τις φωνές των ανθρώπων!

Τους χτύπησες με την εξουσία που σου είχανε δώσει τους έριξες δηλητήρια, μα αυτοί είναι ακόμα εκεί και σε περιμένουν .

-Ελα εδώ κάτω να τα πούμε , να μιλήσουμε για των τόπο μας, δίχως τους ξένους “επενδυτές”, να συναποφασίσουμε και κατόπιν , σαν τουρίστες, ας έρθουν. Αν θένε ακόμα

Υπάρχει ακόμα η γη, είναι γιομάτη χωράφια βοσκότοπους, και δένδρα, κι απ τα βουνά τρεχούμενα νερά, κρατούν την θάλασσα ζωντανή, γιομάτη ψάρια.

Αντίθετα στις τράπεζες επικρατή η ανοησία των άτοπων συναλλαγών, τα όπλα, κι ο φόβος.

Άσε στους κλέφτες τα έδρανα, και τα ψεύτικα δανεικά, που σου σφίγγουν την θηλιά γύρω απ τον λαιμό ,, κι έλα κοντά, πλησίασε τους ανθρώπους, που δε αντέχουν άλλο τα ψέματα, έλα, να τους δεις και να σε δούνε.!!1

Αυτά σπούδαζες τόσα χρόνια ; Εσπουδασες πως κάνουν τα σύκα ένα, στο ζύγι, με την σκάφη;

Τη περιμένεις;

Περιμένεις έναν πόλεμο;

Τίποτε εξωγήινους;

Περιμένεις την καταστροφή του πλανήτη;

Το καλοκαιράκι;;

Ναι εδώ που τα γράφουμε, μπορεί να βαρεθούν και αν φύγουν!

Τα καινούργια ολόφρεσκα λεφτά, που κανείς δεν έχει δουλέψει γι αυτα! Που δεν αντιπροσωπεύουν καμιά αξία και που μας χρεώνουν εκ του μη όντος ! Εξωγήινα πράματα!!

Τη απ την συνείδηση σου, περιμένεις; Σου έχει μήνη κάτι απ αυτήν; Απ τους ψιθύρους των μυστικών συνδιαλλαγών κι απ τις προκαθορισμένες αποφάσεις, ανθρώπων που έχουν μοναχά αριθμούς στο κεφάλι, τη περιμένεις;

Μην τάχα δεν βλέπεις, ότι σ αυτόν τον τόπο, αυτό που αναπτύσσετε εδώ και καιρό,περισσοτερο, είναι τα σκουπίδια;

Μήπως περιμένεις τον στρατό, για να έρθεις μετά εσύ ή τα παιδιά σου, σαν ελευθερωτές, αφού πρώτα έχεις εξαφανίσει το γένος των Ελλήνων;;

Μην περιμένεις; Ενώσου με αυτούς που δικαίως απαιτούν άμεση λύση Γιατί αλλιώς σκλαβώνεται μια χώρα, υποδουλώνεται ένας πολιτισμός κι ο ζωντανός λόγος εξαφανίζεται πίσω από νεκρά φιλολογικά μνημόνια. Κι είναι γιαυτό που ορθώνεται στους δρόμους και στις πλατείες ο λόγος ζωντανός, γιατί εξαφανίστηκε απ την βουλή που από βουλή των Ελλήνων έγινε βουλή των εμπόρων των πλιατσικολόγων και των κλεπταποδόχων. !!!

Άκουσε την κραυγή των ανθρώπων !

Φωνή Λαού οργή θεού

Πείρες απόφασή λιπών να μισηθείς;

Σε σένα γράφω που κινδυνεύεις να φοράς συνεχώς, μια καρέκλα, ένα κάθισμα αυτοκινήτου μιας τραπεζαρίας, ενός γραφείου που θα εφεύρεις το κάθισμα τσέπης, για να κάθεσαι σαν καθεστώς παντού, ακόμα και πάνω στο κεφάλι σου.

Μα εγώ τα σπλάχνα σου γνωρίζω, γατι όντας κάποτε, κι εγω παιδί, όπως κι εσύ, αγάπησα αυτό το μέρος και τους ανθρώπους πιότερο, γιατί είναι καθε τόπου τόπου η ψυχή.

Μόνο γιαυτό ακόμα σου μιλώ, σου γράφω ακόμα, να θυμηθείς μαζί με τους ανθρώπους τη είναι ,, σε μία χώρα ευλογημένη σαν ετούτη δω, γύρω σου η ζωή να πάλλεται, και συ αντί να ευγνωμονείς, να αγά να κτείς.

Σου γράφω δίχως να το παίζω ποιο ενάρετος, ποιο δίκαιος, ποιο καλύτερος από σένα. Δεν επιθυμώ να κρύψω την χαζομάρα μου πίσω απ την δική σου ανοησία, ούτε την τρομάρα μου πίσω απ των δικό σου φόβο. Είμαι κι εγώ δεμένος χειροπόδαρα από τις σπουδαίες μουσικές, τυφλωμένος απ τα πολύχρωμα φώτα, που σαν βαρελότα σκάζουνε κι εξαφανίζονται, αφήνοντας μαύρους καπνούς πίσω τους. Κατάπια κι εγώ αμάσητο, το χάπι του ελληνοαμερικανικού ονείρου μιας ατελείωτης ευφορίας, και μπλέχτηκα όπως πολλοί στα γρανάζια μιας ανελέητης εφορίας.

Δεν είμαι καλύτερος μα ούτε και χειρότερος από σένα κι ότι γράφω για σένα είναι και για μένα.

Όμως σκέπτομαι, όσο η καρδιά μας χτυπά, δεν έχουμε παγώσει ακόμα.

Εσύ επέλεξες να πολιτευτής, κι εγώ, ελεύθερος να ζήσω.

Αυτό, όσων αφορά το χρέος προς των συνάνθρωπο και την κοινωνία, κάνει μια ελάχιστη διαφορά αναμεταξύ μας..Αυτό που την επιμηκύνει, είναι η δική σου ευθύνη, για ότι .μεγαλώνει αυτό το χρέος.

Ότι το παραποιεί και το φουσκώνει, κάνοντας το δυσβάσταχτο στην ζωή, γιατί ενώ εσύ, δεν το επωμίζεσαι, αντίθετα το φορτώνεις στον ψηφοφόρων σου τις πλάτες.

Εσύ επέλεξες να κάμεις, πραγματικότητα τα όνειρα αυτών που ανήμποροι να πάρουν την ευθύνη της δίκης τους ζωής , παρέδωσαν ένα μέρος αυτής, στα χέρια σου. Σε ψηφίσαν για την την εφαρμογή των αποφάσεων που εσύ ορκίστηκες να τηρήσεις, πρώτος από όλους. Κι αντί αυτού, άλλα πράττεις, και γίνεσαι καταχραστής και τυραννάς, αυτούς που τάχτηκες να υπηρετείς, ετσι στο όνομα του δικού σου προσωπικού κέρδους, γκρεμίζεται η δική τους. ατομική ελευθερία

.. δεν άκουσες, μα απόφαση πείρες να πάψεις τις φωνές των ανθρώπων!