eφυγες

έφυγες και μας άφησες με τις κρίσεις μας
δεν σε γνώρισα παρα μόνο σε άκουγα ,άκουγα ,να κάνεις αυτό κι εκείνο,
να λες αυτά και εκείνα, να επεμφιμησε για αυτά κι εκείνα।
έμεινα με τις κρίσεις μου ΄΄ζωντανός'' να κοιτώ αυτό το τριήμερο την παύση ενός έθνους
να αφουγκράζομαι τον θυμό του καιρού να θυμάμαι τα λόγια που ακούγονται ξανά και ξανά ακούγονται, απτά μμε,
-χριστιανοί Έλληνες
τα ραγισμένα λόγια κομμάτια κάμουν τώρα την καρδία μου
όχι για αυτό που εννοούσαν ,όσο ότι είναι ραγισμένα
ραγισμένα λόγια ενός κορυφαίου αυτού του αβέβαιου κόσμου
στο σπίτι σου τόσον καιρό η σκέψεις μου- θεμου αρκετά! Καμε τον καλά.
όμως έφυγες, σε πήρε ο αόρατος ο απρόβλεπτος, επάνω στην ακμή του
αιώνα σου! κι εγώ θα μπω στο κελί μου να σε κλάψω να μη δουν
μην πάρουν το κλάμα μου και το παρερμηνευσουν και χάσω την χαρά
να είμαι αυτών των καιρό κοντά σου