γραμμα του νικου στον μανολη.

''...γυριζω στους δρομους σαν το μουχαμετη,που με το σιδερενιο του ραβδι τρεχοντας εσπουσε ολους τους ψευτικους θεους της κααμπα. υστερα απο εφτα χρνια κηρυγμα,εντεκα ησανε μοναχα οι οπαδοι του-κι οι περισσοτεροι γυναικες αχ! η μερα που τους εδιωξαν και κλεισαν τα εντεκα σπιτια και πηραν το δρομο της εξοριας! θε μου,ποτε θ' αρχισει και σε μας ο διωγμος? μα πρεπει πρωτα ν'αρχισει το κηρυγμα.μου φαινεται πως θα πεθανω απ'την αγωνια.δεν μπορω, δεν εχω τη δυναμη ακομα ν'αρχισω.πανοπλος ειναι ο νους μου,μα

δεν μπορω να καμω το φοβερο πηδημα
μαχομαι εδω, πολιορκω την κρισιμη στιγμη
αρρωστησα τωρα γερεψα παλι κι εξακολουθω τον αγωνα.λεω:θα τελειοσω το 'συμποσιο',ενα βιβλιο που γραφω, σχολια στη θρησκεια μας, στο πιστευω και στο δεκαλογο μας।।(εσυ,ο λευτερης, ο σφακιανακης, ο σικελιανος και δυο γυναικες)κουβεντιαζομε για το θεο,σ'ενα τραπεζι,οπως ο πλατωνας για τον ερωτα,εμεις μιλαμε για το θεο γι'αυτο σε παρακαλω θερμοτατα γραψε μου οσο μπορεις την θεογονια σου, ετσι θα με βοηθησεις πολυ να βαλω στο στομα σου τα λογια ακριβως που σου τεριαζουν καθενας μας θα σαρκωσει τη νεα μορφη του αγωνιζομενου συμφωνα με την ιδιαιτερη ψυχη του...